دلی

یاد آر از آن دلی که او را اندوه تو یادگار باشد

عاشق نالان می نگرفت بی رویش قرار عندلیب زار نتوانست بی گلزار زیست

ز وی بر دلیران جهان تنگ شد مقارن به نزدیک فرهنگ شد

شد شاد از او دگر دل غم‌دیدهٔ اسیر دور از غم آن دلی که دلی شاد می‌کند

هر نیل که بر رخش کشیدند افسون دلی بر او دمیدند

شکستن را خدایا هم بدین اندازه قسمت کن دلی از ما و عهد و طره و طرف کلاه از وی

برای آنکه به پروانه نسبتی دارم به صد دلیل کند هر طرف سراغم شمع

دلی که پیش رخت لاف صبر زد مرده ست که هیچ زنده نگیرد به آتش آرامی

تن شهریار دلیر و جوان دل و دیده شاه نوشین‌روان

دلی آمادة چندین هوس داری بهم بشکن مبادا فتنه‌زاییها کند آبستن مینا