دلریش

نمیدانند چون بیخویش هستند از آن پیوسته کل دلریش هستند

هر آن کو عشق بازد با تو معشوق زهر عاشق بتر دلریش باشد

ای شاه درویشت منم درویش دلریشت منم بیگانه و خویشت منم هذا جنون العاشقین

کسی در عشق تو دلریش باشد که مسکین عاشق و درویش باشد

چو جان ز قدس سرازیر گشت با دلریش که تا سفر کند از خویشتن بخود در خویش

من گواهم مرعیار خویش را نیست تاب بوته این دلریش را

همه دم عاشق دلریش سوزد ولی چون شب درآید بیش سوزد

ستاده قائم و دستش پس و پیش ز بهر ستر خود او مانده دلریش

ترا تا این نمود خویش بینی حقیقت جسم و جان دلریش بینی

عاشق دلریش را زخم تو مرهم دهد مرده دلانرا شفا عیسی مریم دهد