دلارام

دلارام را بود اندیشه آن که باشد فرانک ورا میهمان

از دلارامی و نغزی چون غزلهای شهید وز دلاویزی و خوبی چون ترانه بوطلب

یا رب این بوی خوش از زلف دلارام منست یا صبا همنفس نافه مشک ختن است

که راما رم شدی چون از دلارام تو اسم بی مسمایی مگر رام

نماندم عقل و هوش و صبر و آرام که بنمودست خود رویم دلارام

این هوای خوش و این دشت دلارام نگر وین بهاری که بیاراست زمین را یکسر

چه گوید که دانی که شادی بدوست برادر بود با دلارام دوست

دانند حسودان‌که من از رشک به جوشم هرگه‌که دلارام شود با دگری رام

پری‌دخت بوی دلارام یافت دل خسته‌اش در برآرام یافت

آوه که دلارام دلم برد و گریخت! پیمان بشکست و اسپ هجران انگیخت