دل کندن

دل کندن و کام دل ازو، هر دو محال است با قحبهٔ مستورهٔ دنیا چه کند کس؟

سیدا دل کندن از دنیا به پیری مشکل است فکر گردیدن به اطراف چمن دارم هنوز

به خط زان لعل شکر بار دشوارست دل کندن که ترک شهد نتوان کرد چون دروی مگس افتد

گر جان کنم به حسرت زان لب نمی‌کند دل دل کندن از لب او جان کندنی‌ست مشکل

گاهی به یکی خواجه سپاریم که باشد، دل کندن از و مشکل و جان دادن آسان

ز خار بی گل این باغ دشوارست دل کندن وگرنه از گل بی خار، دامان می توان چیدن

مرا دل کندن از صهبا کم از جان کندنی نبود در اعضا ریشه دارد از رگ تلخی می نابم

عاشق اول هدیه ای کز بهر جانان بایدش دست شستن از جهان دل کندن از جان بایدش

نه دل کندن توان از صحبت یار نه با دشمن مصاحب میتوان شد

بسکه دل کندن ز بزم یاد جانان مشکلست آهم از لب باز میگردد بدل طوماروار