دل و دماغ

عدم‌نژادان بی‌بقا را چه عرض طاعت چه عذر عصیان دل و دماغ قبول رحمت چو خاک بودن هنر ندارد

یا رب مرا به آرزوی خویشتن رسان! یا از دل و دماغ من این آرزو ببر

یاران همه برگ عیش سازند و مرا بی‌برگ، دل و دماغ می‌باید ساخت

ز معجزاتش غریب نقلی بیاد دارم ادا نمایم کز استماعش دل و دماغت سرور یابد شود معطر

نه عندلیب غزل خوان نه شاخ گل خندان درین بهار کسی را دل و دماغ کجاست؟

ما رنگ شوخ و بوی پریشیده نیستیم مائیم آنچه می رود اندر دل و دماغ

عشقش برون نمی رودم از دل و دماغ گویی که تخم مهر خود اندر جهان بکاشت

آن را که دل و دماغ شوریده شود بینایی دیده پرده دیده شود

از ناتوانی جگر و معده باک نیست غالب دل و دماغ تو بسیار نازکست

دل و دماغ من از کشور عدم به وجود یکی به بوی گل آمد، یکی به بوی شراب