دغلی

همچو آن ساده دل که از دغلی ساخت بر ذکر سر نشان جلی

قصه دراز است بلی آه ز مکر و دغلی گر ننماید کرمش این شب ما را سحر‌ی

پاک دل نیست کسی کز می صافی گذرد احتراز از محک تجربه عین دغلی است

جیب خاص است که گنج گهر اخلاص است نیست این در ثمین در بغل هر دغلی

با لطف بهارت دل چون برگ چرا لرزد ترسد که خزان آید آرد دغلی دیگر

گرفتم آنکه شود در زمانه منکر نور عنان دل سوی ظلمت کشاند از دغلی

چون به سجود و رکوع خم ندهی پشت شنیعت همی کند دغلی

آن که از آن طراری باز بر او برشکنی افتد و سودش نکند در دغلی هشیاری

در جهان شاه و رهبری چو علی گر کسی سر کشد زهی دغلی

تا چند نفاق تا کی دغلی تا چند غرض تاکی دو دلی