دست کج

درختیست این خود نشانده بدست کجا آب او خون و برگش کبست

آنک بی‌باده کند جان مرا مست کجاست و آنک بیرون کند از جان و دلم دست کجاست

ای گل دگر ز دست کجا می گذارمت نتوان فریب داد مرا، خوب دارمت

بنای کج نشود راست گفته اند ولیک بدست کج منشان این بنای کج شده راست

پرده تن حجاب شد از پی دیدن رخت دست کجا که برکشم از رخ تو حجاب را

بیقراریهای چرخ از دست کجرفتاری است خاک را آسودگی از پهلوی همواری است

کشتی زشتر وصف طبیعی است ولیکن با شیر ژیان دست کجا در کمر آرد

که گفت با دیگری بود مست و می در دست کجا و کی؟ دیگری که؟ چه می؟ چه مست؟ دروغ

مار جهان را چو دید مرد به دل دست کجا در دهان مار کند؟

به مویی گر نگیرد خلق را دست کجا از آتش دوزخ توان رست