معنی کلمه درن در لغت نامه دهخدا
درن. [ دَ رَ ] ( ع مص ) چرکین گردیدن و ریمناک شدن. ( از منتهی الارب ). شوخگن شدن.( المصادر زوزنی ). چرک شدن و یا آلوده به چرکی شدن. ( از اقرب الموارد ). شوخی. || آلوده گردیدن دست به چیزی. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
درن. [ دَ رَ ] ( ع اِ ) ریم و چرک. ( منتهی الارب ). ریم تن. ( دهار ). وسخ. ( از صراح ). خاز. ( مهذب الاسماء ). شوخ. چرکی و یا آلودگی به چرکی. ( از اقرب الموارد ).
- ام درن ؛ دنیا. ام دفر. ( از اقرب الموارد ). || اصل. || جای باش. ( منتهی الارب ).
درن. [ دَرَ ] ( اِخ ) کوهی است به بربر غربی. ( منتهی الارب ).
درن. [ دَ رِ ] ( ع ص ) ریمناک و چرک آلوده. ( منتهی الارب ). خازگن. ( مهذب الاسماء ). || جامه چرک آلوده و دَرَن دار. ( از اقرب الموارد ). || جامه کهنه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || آلوده به چیزی ، گویند: هو درن الیدین ، و یداه درنتان بالخیر، و أیدیهم دِران ؛ یعنی به خیر پیوسته است گویی که آلوده به آن است. ج دِران. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
درن. [ دِ رَ ] ( اِخ ) آندره ( 1880 - 1954 م. ). نقاش فرانسوی. زمانی کارهایش به سبک فویسم نزدیک بود اما بطور کلی بهیچ مکتبی منسوب نیست و در عین حال تلفیق موزونی از سبک های گوناگون در نقاشیهای او دیده میشود و ترکیب های معماری و احتیاط در بکار بردن رنگهااز خاصه های نقاشی اوست. ( از دائرةالمعارف فارسی ).
درن. [ دُ ] ( اِخ ) از خاورشناسان است و در زبان مازندرانی مطالعاتی دارد.