دراز گوش

شیخ گفت دهقانی وکیل خود را گفت مرا دراز گوشی بخر نه خرد و نه بزرگ چنانک مرا در شیب و بالا نگاه دارد و در میان زحمت فرو نماند و از سنگها یکسو رود و اگر علف اندک دهی صبر کند و اگر بسیار دهی افزون کند. وکیل گفت یا خواجه من این صفت ندانم خریدن الا در بویوسف قاضی، از خداوند خویش درخواه کی او را از بهر تو خری گرداند.

بپای مختصران نیست پای دانش تو دراز گوش چه داند ز نغمه داود

دیدم میان کوچه پیر لبو فروشی بار لبو نهاده پشت دراز گوشی

چو لطف کن که استر امیدوار من از انتظار وعده جو شد دراز گوش

به پای مختصران نیست پای دانش تو دراز گوش چه داند رسیلی داود

چه یاوه گوی بگرد دراز گوشم پویان که گوش پهن کند تا چه بشنود ز مقالم

دراز گوشی بر چار پائی افتاده دراز گوش امیر و چهار پای سریر

مادیان الوزاره قاطر زاد از نتاج دراز گوش الملک

کوتاه زبان شویم شاید تا مستمع دراز گوشیم