دانی

مکان انجام دان گر کاردانی مکان اندر مکان در بی نشانی

لاله را گفتم یکی دیگر بسوز گفت راز ما نمی دانی هنوز

مرکز دایرهٔ عالم از آن مانده به جا که تو پرگار درین دایره می‌گردانی

دلم را زنده گردانیده وصلت چو باد صبح دم بر برگ نسرین

در مقام حال کی ره میدهند تا نگردانی ز قیل و قال رو

أَلا آگاه باشید و بدانید.

که اینجا قدر این قطره بدانی شود پیدا بتو راز نهانی

هیچ میدانی که این دادم ز کیست وین همه افغان و فریادم ز کیست

چون ببینی چراغ بی‌روغن پس بدانی تو ابلهی یا من

به آن رسیده کز آئینه رو بگردانی چه خوش رسانده‌ای آئین سرگرانی را