دارالقرار

جز آستان تو گر باغ جنّت است مرا قرار نیست که دارالقرار من اینست

خانه یار من و دارالقرار کفر بود نیت بیرون شدن

هوای روی تو بستانسرای دیده ی دل فضای کوی تو دارالقرار مردم چشم

دوش می‌گفتم تعالی الله عجب آباد شد در زمان دو حسین این غیرت دارالقرار

فردوس عدن گشت روان تا به فرخی باز آمدی به مرکز دارالقرار ملک

بلبل که زیر شاخ گل تر قرار جست رضوان نبود و روضه دارالقرار یافت

زان پس که این دیار بر اسلام هشت ماه دارالفرار بودی دارالقرار شد

دایم به زیر دار فنا ایستاده ایم بیرون نمی رویم ز دارالقرار عشق

ز ابر سیه‌روی سمن‌بوی راد گیتی گردید چو دارالقرار

تا بداند ملک را از مستعار وین رباط فانی از دارالقرار