خیره کش

چشم تو که بیماری او ننهفتست در خیره کشی طاق فلک را جفتست

گه خیره کشش خوانی، گه عربده باز ...سرود یاد مستان چه دهی

از چرخ تیره اختر و ز خصم خیره کش بدخواه وی چو داهیه بسیار، دوست کم

هزار بار، ازان ترک خیره کش، فریاد که همچو من نه یکی بلکه صد هزار بکشت

خیره کشی مکن بتا خیره مریز خون من تنگ دلی مکن بتا درمشکن تو گوهرم

از آن زمان که تو را نام شد به خیره کشی زمانه از همه خونریزها پشیمان است

مراین خیره کش مست بی زینهار برانگیخت از هستی من دمار

بانگ بر طوفان بزن تا او نباشد خیره کش شمع را تهدید کن کای شمع چون پروانه باش

بگذشت کار از زیستن، خیز، ای طبیب خیره کش بیمار مسکین را بگو تا بشکند پرهیز را

از خیره کشیت سنگ بر من بگریست ای خیره‌کش سنگ‌دل آخر بس کن