خوشنودی

گر سرت در پا نهم ور تیغ بر فرقم زنی از منت خوشنودی ای جان وزتوام آزار نیست

نبردم من این رنج از بهر مال بدم کام خوشنودی ذوالجلال

ما فروغی به سیه‌روزی خود خوشنودیم زآن که هرگز نتوان منت خورشید کشید

به خوشنودی ما رسول عرب (ص) به آوای العفو بگشود لب

به امید خوشنودی جان او نگهداشت سوگند و پیمان او

به طنز اشراق را گویی که خوشنودی ز ما یا نه بلی از چون تو خونخواری کسی خشنود می‌گردد؟

آسایش صد سال زندگانی خوشنودی روزی سه و چهار است

همراهی ما به هم محال است خوشنودی ما ز هم خیال است

آن خداوندی که گر خواهد بخوشنودی و قهر خصم را بی جان کند جان در تن بیجان کند

فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ... الآیة بازگشتند، یعنی رسول خدا (ص) و مؤمنان که از بدر بازگشتند بعافیت و راحت و افزونی از تجارت، هیچ مشرک نادیده، و هیچ رنج بایشان نارسیده، و آن گه ثواب غزو ایشان را حاصل شده، و بطاعت داری رسول خدا (ص) برضا و خوشنودی حق رسیده. این است که رب العالمین گفت:لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَ اتَّبَعُوا رِضْوانَ اللَّهِ وَ اللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ.