خوان یغما

وجودم خوان یغما بود غم را تو هم بردی ز بسیار من اندک

خدا خراب کند آن کسی که مملکتی برای منفعت خویش خوان یغما کرد

به یک غارت که آوردند خیل لشکر شوقش چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را

تو نیز از خوان یغما غارتی‌ کن تو نیز، ارگنج نعمت قسمتی بر

هر دو عالم خوان یغمای وی است نیک و بد هم غرق نعمای وی است

شاید که درویش سرا از فقر آید در غنا بر خوان یغما زد صلا سلطان چو خاص و عام را

ز گرد ره به تاراج دل افتادند چشمانش چنان کافتند غارت پیشگان درخوان یغمائی

دل از آن تست و نعمتهای الوانش تراست سخت در هم چون سماط خوان یغمایش مپیچ

مگذار که این متاع بی‌قدر تاراج شود چو خوان یغما

مردم عالم ز خست خون هم را می خورند ورنه نعمت نیست کم بر خوان یغمای جهان