خلّخ

ای ترک پارسی‌سخن خلّخی‌نژاد ای از لب و رخ تو دلم شاد خوار و شاد

ز خوبان خلّخ صد و ده کنیز ز گنج گرانمایه هرگونه چیز

حلقه در گوش کلک جادویت تنگ چشمان خلّخ و یغما

خلّخ و تبّت و چین است مگر منظر او کاین چنین دلبری و عشوهٔ طنّاز کند؟

ز مویی به عاشق دهم طوق و تاج به بویی ز خلّخ ستانم خراج

پیش شیرین قصه ی فرهاد مسکین کس نگفت یا دل آن خسرو خوبان خلّخ سنگ بود

خلق او گویی از پی دل و دین باد زد کاروان خلّخ و چین

ز خال و جعد مشکینش به شنعت دلبر خلّخ ز روی و طاق ابرویش به خجلت شاهد ارمن

ای آمده از خلّخ شیرین‌لب و خوش‌ پاسخ مشکین خط و رنگین‌رخ سنگین دل و سیمین‌بر

ترک یغمائی ما سفره به یغها گسترد پی ترکان بسوی خلّخ و یغما نرویم