خرامنده

از نسج دولت تو خرامنده هر زمان با گونه گون نوا تن عریان روزگار

خرامنده بر سبزهٔ آن زمی خیالی نیابد به جز خرمی

فروزنده خورشید طوبی خرام خرامنده طاووس طوطی خرام

فرستاده از در درآمد دلیر سوی تخت شد چون خرامنده شیر

آن خرامنده ماه خرگاهی شد طلبکار آب چون ماهی

خرامنده درختی بُد بلند، اندام دلجویت نقاب نازکینت را، هوای باد از رویت

بگریم به چهر دلارای تو ویا بر خرامنده بالای تو؟

خرامنده سروی سراپای نوش شبش از درازی گذشته ز دوش

ماهی ست درخشنده چو بر پشت سمند است سروی ست خرامنده چو بر روی زمین است

خرامنده کبک ظفر یافته پرید از برکبک بر تافته