اباتت

معنی کلمه اباتت در لغت نامه دهخدا

اباتت. [ اِ ت َ ] ( ع مص ) اِباته. شب گذرانیدن.

(اِ تَ ) [ ع . اباتة ] (مص ل . ) = اباته : شب را در جایی گذراندن ، شب را در جایی به سر بردن ، بیتوته کردن .

شب را در جایی به سر بردن، بیتوته کردن.

ای از خراباتت زمین دُرد ته پیمانه‌ای در پای شمعت آسمان پرسوخته پروانه‌ای

از شراب وصل شاهد کی شود جان تو شاد در خراباتت اگر پیر مغان غمخوار نیست

تا پیر خراباتت منظور نظر سازد در دیده ی مستان کش خاک در خمّاران