آستان بوسی

که بر آستان بوسی بارگاه ز تخت سطخرآمدم نزد شاه

دل پر حسرت از کوی تو برگردیدم و رفتم نشد پابوس روزی آستان بوسیدم و رفتم

آنکه شاهان جهان با تخت و تاج سروری آرزوی آستان بوسی ز دربانش کنند

شد زفیض آستان بوسی شاه جان فزا لعل لب نیکوی تو

من و شبهای سرما و خیال آستان بوسی که آنجا نیست بیم پرده دارو پاسبان مانع

از پی تعظیم گشته خسروا! پشت سپهر روز و شب بر آستان بوسیدنت یکسر دوتا

از جناب رفیع داودی گه سلیمانش آستان بوسید

یک شبی داود طائی پیر راه آستان بوسید و آمد پیش شاه

عذر کم خدمتی بنده به مولا کن عرض آستان بوسی درویش به سلطان برسان

سرای پیر مغان را چو آستان بوسید برای کسب شرف جا در آن جناب کنید