آفرینگان

در قسمت مرکزی بنای نیایشگاه اتاقی چهارگوش بنا شده که دیوارهای آن تا ارتفاع ۸۰سانتی‌متری بالا آمده‌اند و پس از دیوارها، شیشه‌های یکدست و ضخیم تا سقف ادامه دارد. در اتاق، یک ظرف مسی قرار دارد که که به آن آفرینگان (مجمر) می‌گویند، داخل آفرینگان (مجمر) کنده‌ای نیم سوخته و خاکستر بسیاری، از آتش به جای مانده و شعله‌ای باریک در میان ظرف، آتش را زنده نگه داشته‌است.

آتشدان ظرف خاصی است که در آن آتش روشن کرده و اسپند و کندر و صندل و بخور بر آتش می‌نهند تا بوی خوش در هوا پراکنده شود. این ظرف را زرتشتیان آفرینگان نیز می‌نامند. در نامهٔ پهلوی داتستان دینیک فرگرد ۴۸، پارهٔ ۲۳ از یزشنه (به معنی ستایش و نیایش است) به جای آوردن، به دستیاری چند تن از پیشوایان با هم یاد گردیده که برخی از آنان اوستا سرایند، برخی آتشدان بیارایند، برخی به خدمت آب مقدس گماشته شده و برخی دیگر هم به نظم و اداره یزشنه پردازند.