انقوزه. [ اَ زَ / زِ ] ( اِ ) حلتیت. منتن. انگدان منتن. ( یادداشت مؤلف ). انغوزه. مثل : - انقوزه در قند خورانیدن ؛ بصورت و ظاهری نیک ، کسی را زیان و آسیبی رسانیدن : ز شیرین کاری شیرین دلبند فراوان خورده بود انقوزه در قند.امیرخسرو ( از امثال و حکم دهخدا ).رجوع به انغوزه و انگدان شود.
معنی کلمه آنقوزه در فرهنگ فارسی
( اسم ) انغوزه
معنی کلمه آنقوزه در ویکی واژه
(گیاهی): صمغی که با تیغ زدن ریشه یا قسمت پایین ساقه یا ریشه گیاه انگدان در اواخر فصل بهار بیرون میآید و در مجاورت هوا سفت میشود. گیاهی علفی با ریشه و ساقههای مستقیم و گوشتی، گلهای زرد رنگ، و میوه قهوهای رنگ که معمولا در زمینهای ماسهای و آهکی میروید. انغوزه. آنقوزه ممکن است در زبان معیار باستان به دو کلمه آن - قوزه قابل تجزیه باشد؛ که اصطلاحی تُرکی، آذری، و در زبان بهاری به سوگند بَرّه تعبیر میشود، که ظاهراً برهها عاشق این علف بوده و هنگام چرا در کوه و دشت بسراغ این گیاه میرفتند.
جملاتی از کاربرد کلمه آنقوزه
یکی دیگر از جاذبه های بخش ارد، وجود نخلستان ها و گیاهان سرسبز و منحصر به فردی است که در فصل بهار می رویند. علی رغم تابستان سوزان و خشک، بهار ارد در آن منطقه زبان زد خاص و عام است و با سرسبزی شمال کشور برابری می کند. گیاهان دارویی و سبزیجات بسیاری در دشت و کوه های ارد می روید از جمله: آنقوزه ،آویشن، شربتی، مروتلخ، کاسنی، خار شتر، خاکشیر، بابونه، اسفناج، ثعلب، رازیانه رومی، بادام کوهی، روناس، خار مریم، و... .
نزد کافور چیست آنقوزه در بر هندوانه حنظل کیست
دامنههای کوه آریا با داشتن پوشش گیاهی و درههای سرسبز با هوای خنک؛ پوشش گیاهی پایدار، چشمه سارهای پرآب، در پناه قلههای پر برف تا دشتهای حاصلخیز وسیع را میتوان مشاهده کرد. این گوناگونی در اقلیم و ساختهای طبیعی، سبب شدهاست که در این مناطق انواع گونههای مختلف گون، کما، دِرمَنه، کلاه میرحسن، چوبک، اشنیان، اسپرس، نوروزک، ملیس، لاواند، آنخ، آویشن، زیره، آنقوزه، باریجه، ارس، بنه، گز، تمشک، زرشک وحشی وغیره رویش پیدا کنند. متأسفانه برخی از این گونههای متنوع گیاهی که دارای ارزش غذایی و دارویی هستند در خطر انقراض و نابودی قرار گرفتهاند. انواع گیاهان سردسیری همچون گیاه ریواس یا ریباس (قاقوری) پرورش مییابد؛ محصولات مختلفی از جمله گندم، زعفران در مزارع آن در حجم زیاد قابل کشت است.
آنقوزه، آنغوزه،بَلیَدی یا هینگ، گیاهی علفی و چندساله است که ریشهٔ آن کمی کلفت و گوشتی، برگهای آن بسیار بریده و غباری، ساقه آن گوشتی و بلندی آن تا ۲ متر است. گلهای آن به رنگ زرد و به گروه چتر مانند در آخر ساقه پدید میآید. آنقوزه در چند سال ابتدایی سن خود ساقهٔ در دید نیست و برگهای آن گسترده روی زمین است که در مراتع به نام (حلتیت)، (کماه) و (انگزاکماه) میشناسند.
پوشش گیاهی سرزمین را درمنه، خارشتر، اسپند، قارچ، کما، قیچ، کتیرا، گون، گز، بادام کوهی، آنقوزه، ورک، لاله، پنج انگشت و غیره پوشش میدهند.[نیازمند منبع]