آسیب شناسی

در یک مفهوم کلی تر، هر رفتار یا تجربه ای که باعث اختلال، پریشانی یا ناتوانی شود، به ویژه اگر تصور شود که ناشی از شکست عملکردی در سیستم های شناختی یا عصبی شناختی در مغز باشد، ممکن است به عنوان آسیب شناسی روانی طبقه بندی شود. هنوز مشخص نیست که تمایز بین صفات ناسازگار و اختلالات روانی واقعاً چقدر قوی است، [16][17] به عنوان مثال. روان رنجوری اغلب به عنوان سطح شخصی علائم روانپزشکی جزئی توصیف می شود.[18]

آسیب شناسی روانی مطالعه بیماری های روانی است. این شامل علائم و نشانه های تمام اختلالات روانی است. این زمینه شامل شناخت غیرعادی، رفتار ناسازگارانه و تجربیاتی است که بر اساس هنجارهای اجتماعی متفاوت است. این رشته نگاهی عمیق به علائم، رفتارها، علل، دوره درمان‌ها و موارد دیگر است.

آسیب شناسی روانی را می توان به طور کلی به توصیفی و تبیینی تقسیم کرد. آسیب شناسی روانی توصیفی شامل دسته بندی، تعریف و درک علائمی است که توسط افراد گزارش شده و از طریق رفتار آنها مشاهده می شود که سپس بر اساس یک هنجار اجتماعی ارزیابی می شود. آسیب شناسی روانی تبیینی به دنبال یافتن توضیحاتی برای انواع خاصی از علائم با توجه به مدل های نظری مانند روان پویایی، رفتار درمانی شناختی یا از طریق درک چگونگی ایجاد آنها با استفاده از نظریه پایه سازه گرایانه (چارماز، 2016) یا تحلیل پدیدارشناختی (اسمیت و فلاورز) است. لارکین، 2013).[5]

زیگموند فروید روشی را برای درمان آسیب شناسی روانی از طریق گفتگو بین بیمار و روانکاو پیشنهاد کرد. گفتار درمانی از ایده های او در مورد تجربیات فرد و تلاش های طبیعی انسان برای معنا بخشیدن به جهان و زندگی سرچشمه می گیرد.[3]

آکتا نورولوژیکا بلژیکا یک مجله داوری همتا پزشکی فصلی است که دربرگیرنده موضوعات نورولوژی است. آکتا نورولوژیکا بلژیکا در سال ۱۹۰۱ تاسیس شد و توسط اشپرینگر ساینس+بیزینس مدیا منتشر می شود. این نشریه یک مجله رسمی از تعدادی از انجمن های پزشکی بلژیک است (انجمن مغز و اعصاب بلژیک، انجمن علوم اعصاب بلژیک، انجمن مغز و اعصاب بالینی بلژیک، انجمن اعصاب اطفال بلژیک، گروه مطالعه مالتیپل اسکلروزیس بلژیک، شورای سکته مغزی بلژیک، انجمن سردرد بلژیک، گروه آسیب شناسی عصبی بلژیک). سردبیر این نشریه میشل ون زندیچکه (دانشگاه خنت) است.