ترغو

رخت سیم پاک است در زیر سنبل خطت مشک ناب است بر طرف ترغو

گه حصیری کشاد و صندل باف گاه ترغوو قیف ولا کمخا

چو ترغوو و چون قیفک و تافته از آنان که قلبند و ور بافته

بر دل من ضربت مژگان تو چون به مثل سوزن و ترغو بود

زند آن خر چو در شترغو چنگ جمع گردند عقرب و خرچنگ

شترغو زده پشت پا بر جرس که زنگوله او بود دسترس

کمال آن ترک اگر آید به مهمان سر و جان پیشکش بر رسم ترغو

شود ز سهم تو مقراض تیز دندان کند اگر ز نام تو نقشی کنند بر ترغو