آب حیات

این ماهی در آب شیرین زندگی می‌کند و اگر در زیستگاه طبیعی خودش باشد طول آن به۶۰ سانتی متر هم می‌رسد. ولی در فضای بسته مانند آکواریوم، تا تقریباً ۴۰-۴۵ سانتی متر بیشتر رشد نمی‌کند. دمای مورد نیاز برای نگهداری اسکار ماهی ۲۲ تا ۲۶ درجهٔ سانتیگراد است. دمای بیش از ۲۸ درجه مانع از تخم ریزی آن می‌شود. برای نگهداری اسکارها اندکی شوری در آب حیاتی است و باعث بالا رفتن سرعت از تخم بیرون آمدن بچه‌هایش می‌شود.

آب حیات، آب حیوان یا اکسیر حیات، آب یا معجونی افسانه‌ای است که بعضی آن را شفابخش و بعضی از افسانه‌ها نیز، آن را مایعی نامیدند که مرگ انسان را به تأخیر می‌اندازد. اما اکثر افسانه‌ها آب حیات را مایع جاویدساز می‌نامند. این مایع در چشمه‌ای می‌جوشد که مکان آن را در ظلمات دانسته‌اند.

آسمان داد فخر الملک، شمس الدین که، هست منبع آب حیات از کلک او در ثمین

آن که نبات عارضش آب حیات می‌خورَد در شکرش نگه کند هر که نبات می‌خورَد

آب حیات من است خاک سر کوی دوست گر دو جهان خرمیست ما و غم روی دوست

علی و الزهراء، سرچشمه آب حیات

سهرودی عشق را همراه با حسن و حزن، سه فرزند عقل می‌داند و حزن و رنج را ملازم و همراه عشق عنوان می‌کند و معتقد است رسیدن به حسن و کمال جز از طریق عشق میسر نمی‌شود. به تعبیر وی عشق تن را فانی کرده و جان را بقا می‌بخشد. در نگاه او عشق محبتی مفرط و بیرون از حد است که در مجموعه هستی، شریان دارد و هر موجودی، چه نوری و چه غیر نوری، از آن بهره و نصیبی دارد و این عشق است که رابط وجودی، میان موجودات عالم است. عارف، باید از دو وادی معرفت ومحبت گذر کند و گاو نفس را در پیش پای عشق قربانی نماید تا به آب حیات عشق رسد و از آن بنوشد. غایت این عشق تشبه به خدا و فنای در اوست.

عشق خضر است و من گمشده اندر ظلماتم نیست گر آب حیاتی بده ای خضر نجاتم

ظلمات بمان زلف برانداز و لبش بوس خضر آب حیات از لب جانان مزه دارد

محبّان کوی محبوب و محرمان حریم مقصود از بلا پروا ندارند و از قضا احتراز نجویند، از بحر تسلیم، مرزوقند و از نهر تسنیم مشروب. رضای دوست را بدو جهان ندهند و قضای محبوب را بفضای لا مکان تبدیل ننمایند. زهر بلیّات را چون آب حیات بنوشند و سمّ کشنده را چون شهد روح بخشنده، لا جرعه بیاشامند. در صحراهای بی آب مهلک بیاد دوست موّاجند و در بادیه‌های متلف بجانفشانی چالاک. دست از جان برداشته اند و عزم جانان نموده‌اند. چشم از عالم بر بسته‌اند و بجمال دوست گشوده‌اند. جز محبوب، مقصودی ندارند و جز وصال کمالی نجویند. به پر توکّل پرواز نمایند و بجناح توسّل طیران کنند. نزدشان شمشیر خونریز از حریر بهشتی محبوب تر است و تیر تیز از شیر امّ مقبول تر.

گر خورد آب حیات زنده نگردد دل که ندارد بدو تعلق جانی

خضر سیراب گشت اندر سیاهی چکید آب حیات از کام ماهی

نیست در آب حیات و دم جان بخش مسیح این گشایش که دم تیغ شهادت دارد

بیا ای ساقی مستان و جام می به مستان ده بیا آب حیاتت را به دست می پرستان ده

در میان غربیان به آب حیات، چشمهٔ جوانی می‌گویند. این اندیشه در سده‌های میانه رواج شدیدی داشته است. با کشف ایالت فلوریدا توسط پونس دولئون اسپانیایی، این اندیشه رونق بیشتری گرفت چنان‌که خود لئون نیز به دنبال این چشمه می‌گشت.

بنابر این آب حیات در ازل در همهٔ اعیان جاری بوده‌است. هر شیء منفردی خود به خود موجود منحصر به فردی است که با موجودات دیگر در اقیانوس بی‌کران هستی مستغرق می‌باشد. از جنبهٔ اول، شیء منفرد و منحصر به فرد است، اما از جهت دیگر هر شیئی هویت خود را در میان «آبی» از دست می‌دهد که در همه چیز جاری است.

به گرد چشمهٔ نوشَت دمی مهر گیاه تو عین آب حیاتی علیک عین اله

در ویرانی دوران نخستین، بسیاری از اشیاء ارزشمند گم شدند. یکی از مهم‌ترین آنها امریت (اکسیر جاودانگی، سومه، آب حیات) یا کرهٔ اقیانوس شیر بود که نبود آن هستی مخلوقات جهان را تهدید می‌کرد.

آب حیات: چشمهای است در ظلمات که هر کس از آن بنوشد زندگی جاوید پیدا می‌کند. کنایه از چشمه عشق و محبت است.

الهی نامه در مجموع ۶۵۱۱ بیت است. پس از مقدماتی در وصف پیامبر و یارانش، پاسخ پدری است به درخواست‌های شش فرزندش، که هر کدام چیزی مانند دختر پریان، جادو، جام جم، آب حیات، انگشتری سلیمان و کیمیا، از وی طلب کرده‌اند.