معنی کلمه جفتک در لغت نامه دهخدا
جفتک. [ ج ُ ت َ ] ( اِ ) مرغی است که نر و ماده آن هر کدام یک بال دارند و بجای بال دیگر نر را قلابی و ماده را حلقه ای است از استخوان و چون پرواز کنند، نر قلاب را بر حلقه ماده اندازد و با هم پرواز کنند و چون بدانه خوردن مشغول گردند از یکدیگر جدا شوند و نزدیک به هم دانه چینند و به عربی این مرغ را لاینفک خوانند. ( برهان ). جفت سرخاب که به هندی چکوا گویند. ( غیاث ). || لگد زدن ستور با دو پا. جستن کردن با دو پا. ( نظام ). جفته. لگد. لگد دوپائی ستور.لگد دوپائی که اسب و خر و استر اندازد. اسکیز. اسکیزه. نفح. آلیز. رجوع به آلیز و اسکیز و اسکیزه و لگد شود.