آغاسی

آغاسی هامبارتسومی شابویان (ارمنی: Աղասի Համբարձումի Շաբոյան؛ زادهٔ ۶ ژانویهٔ ۱۹۲۱ - درگذشته ۷ ژوئیهٔ ۲۰۰۴) طراح رقص اهل ارمنستان بود.

قوللرآغاسی (یا قوللرآقاسی) فرمانده سپاه غلامان خاصه شریفه (ارامنه، گرجی‌ها و چرکس‌ها) بود. اندکی پس از ایجاد آن، یکی از مهم‌ترین مقامات امپراتوری شده بود. این واقعیت در انتخاب قلّارآغاسی‌های متعدد نمود پیدا می‌کند. به عنوان مثال، مشهورترین سردار شاه عباس، الله وردی خان، قوللرآغاسی دوم بود. اولین قوللرآغاسی دوره صفی خسرو میرزا از سلسله باگریونی بود که بعداً ولی (نایب السلطنه) کارتلی شد و رستم خان نام گرفت. جانشین او یک گرجی اهل ایمرتی، سیاوش بیگ بود. اگرچه برخی از قولارآغاسی‌های متأخر منشأ غیر غلام داشتند، اما غلام‌ها بر این کارکرد غالب بودند که بسیاری از آنها منشأ گرجی داشتند.

همسر اول وی شهلا آغاسی در ۵ تیر ۱۴۰۲ درگذشت.

آغاسی هاکوبی چیلینگاریان (ارمنی: Աղասի Հակոբի Չիլինգարյան؛ زادهٔ ۱۴ سپتامبر ۱۹۰۹ - درگذشته ۱۹۸۵) سیاستمدار اهل ارمنستان بود که از تاریخ ۱۹۵۲ تا تاریخ ۱۹۵۳ سمت وزارت کشاورزی ارمنستان را برعهده داشت.

آغاسی هاروتیونی وارطانیان (ارمنی: Աղասի Հարությունի Վարդանյան؛ زاده ۲ آوریل ۱۸۹۱ - درگذشته ۲۵ نوامبر ۱۹۶۸) سیاستمدار اهل ارمنستان بود که از تاریخ ۸ آوریل ۱۹۲۱ تا تاریخ ۹ مه ۱۹۲۱ وزارت دادگستری ارمنستان را برعهده داشت.

بی‌بی‌یان به خاطر کشف «موسیقی لاله‌زاری» و خوانندگانی چون سوسن، آغاسی و فیروزه که هر کدام به تنهایی موفقترین هنرمندان از نظر تجاری در دهه ۱۹۷۰ ایران بودند، اعتبار می‌گیرد. در شش تا هفت سال پیش از انقلاب اسلامی، آپولون روزانه به‌طور متوسط ۲۵ هزار صفحه فروش داشت و آن‌ها را به نزدیک دویست فروشگاه صفحه در داخل و خارج از کشور عرضه می‌کرد. بدین ترتیب آپولون بزرگترین شرکت تولید موسیقی در کشور پیش از ۱۹۷۹ بود.

آغاسی از دو ازدواج خود هفت فرزند و پنج نوه داشت. دو فرزند او به نام های علیرضا و داود، اکنون به خوانندگی به سبک و سیاق پدرشان فعال هستند. علیرضا در امارات متحده عربی و داود در ترکیه زندگی می‌کنند.

آغاسی هاروتیونی بابایان (ارمنی: Աղասի Հարությունի Բաբայան; زاده ۲۱ دسامبر ۱۹۲۱ - درگذشته ۱۷ نوامبر ۱۹۹۵) یک کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و بازیگر اهل ارمنستان بود.

آغاسی دو سال قبل از فوتش برای اولین بار پس از انقلاب اجازه یافت تا به تئاتر پارس در لاله‌زار، جایی که فعالیت هنری خود را آغاز کرده بود بازگردد و روی صحنه آواز بخواند. این برنامه چنان مورد استقبال قرار گرفت که مردم، خیابان لاله‌زار را بستند و همین (استقبال) سبب شد که دوباره جلوی خواندن او را بگیرند و باز او را به همان خلوتی که داشت، بازگردانند.[نیازمند منبع]

توپچی باشی فرمانده سپاه توپخانه امپراتوری بود. او که درست مانند سایر واحدهای ارتش سازماندهی شده بود، از کارکنان اداری و همچنین افسران درجه پایین تشکیل می‌شد. توپچی باشی مسئول توپخانه بود و بر همه مین باشی‌ها، یوزباشی‌ها، توپچی‌ها و جرچی‌های اداره توپخانه فرماندهی عالی داشت. توپچی باشی نیز تمامی این افسران فوق‌الذکر را به درجات پایین‌تر منصوب می‌کرد و باید حقوق آنها را نیز تأیید می‌کرد. طبق گزارشات، در سال ۱۶۶۰ حقوق وی ۲۰۰۰ تومان در سال بود و به‌طور رسمی با فرمانده سپاه تفنگدار (توفنگچی آغاسی) برابری می‌کرد. از نظر اداری نیز مستوفی سپاه غلام، سرپرستی توپخانه توپچی باشی را بر عهده داشت.