اوستام

اندر جهان تهی‌تر ازان نیست خانه‌ای کز وام کرد مرد درو فرش و اوستام

چون برآهختی زتن شرم، ای پسر، یافتی دیبا و اسپ و اوستام

تا قلعه ها بود ببر اوستام او مأمورها بود ببر او پیام تو

حکمت و علم و خبر و پند به ز اسپ و غلام و کمر و اوستام

نشد نرم و ناسود تا بر نکردم بسر بر مر او را ز عقل اوستامی

وز مشتری و قمر بیارائی مر قبقب زین و اوستامش را