آب و گل

در جهان شاید اگر نیست غمی زانکه به دهر هر غمی بود سرشتند به آب و گل من

به گفته آگادا، آدم از ترکیب آب و گِل خلق شد. در اساطیر یونانی نیز پرومته مردان و هفائستوس زنان را از ترکیب آب و گل شکل می‌دهند. نویسندگان آگادایی اشاره کرده‌اند که مترجمان کتاب مقدس «می‌خواهیم» (جمع) که در آیه ۱:۲۶ سفر پیدایش به کار رفته را به «می‌خواهم» (مفرد) تغییر داده‌اند تا برداشت نشود که چند خدا آدم را خلق کرده‌اند؛ با این حال، در هفتادگانی، ترجمه یونانی کتاب مقدس، نیز چنین تغییری یافت نمی‌شود و «می‌خواهیم» به کار رفته است. آگادا نویسان همچنین تلاش کرده‌اند از انسان‌انگاشته‌شدن خدای آفریننده آدم جلوگیری کنند؛ مثلاً در توضیح «در تصویر خودمان خلق کردیم» نوشته‌اند منظور این است که آدم «با جاه خالقش» آفریده شد.

که پیوند بود جوهر آب و گل را هردو بادبد ز پیوستن هم برخوردار

دل بدست آور که در پهنای دل می شود گم این سرای آب و گل

نظر سعادت تو ز جهان مباد خالی که جهان آب و گل را به از این نظر نیاید

آسمان نقد ترا چندین گره آماده است زینهار ای پست فطرت خرج آب و گل مشو

در ساعت ۱:۳۰ دقیقه بامداد ۶ مرداد ۱۴۰۱، بارش شدید و ناگهانی باران سیل در دره امام‌زاده داوود، باعث جاری شدن حجم زیادی آب و گل و‌ لای به سوی پایین‌دست شد، این سیلاب با ساختمان امامزاده برخورد کرد و باعث مرگ بیش از ۱۰ نفر و مصدومیت بیش از ۲۰ نفر گشت. بنای امامزاده داوود نیز در این حادثه آسیب جدی دید.

آسیا یک پیکر آب و گل استملت افغان در آن پیکر دل استاز فساد او، فساد آسیااز گشاد او، گشاد آسیا

ز عشق آراست لوح آب و گل را بدان جان، زندگی بخشید دل را

...... همین سال بود که بار دیگر به اردوی تیم ملی جوانان خوانده شدم در آنجا بازوبند کاپیتانی را بر بازوی خود دیدم وای این منتهای غروری بود که به من دست می‌داد چرا که وقتی بهمراه کاپیتان کره یی مشترکاً جام آسیا را بدست گرفتیم و با آن لباس گل آلود که حاصل تلاش ما در زمینی پر از آب و گل بود جلو فلاش عکاسها قرار گرفتیم از خوشحالی سر از پا نمی‌شناختیم.

آن سوی آب و گل نام یک آلبوم موسیقی اثر کیوان ساکت، هنرمند ایرانی است که در سبک سنتی تهیه شده و دارای ۱۳ آهنگ است.

روشنگری افلاکیم چون آفتاب از پاکیم خاکی نیم تا خویش را سرگرم آب و گل کنم

زلالیست از چشمه آب و گل نهالیست از روضه جان و دل

بویی ز نشاط ما ندارد آب و گل صدهزار فغفور

آخرین فوران سانتا آنا در سال ۱۹۰۴ روی داده بود اما این آتشفشان در روز ۱ اکتبر ۲۰۰۵ ناگهان باردیگر فوران کرد که در نتیجهٔ آن علاوه بر خاکسترهای آتشفشانی و جریان‌های گدازه، سنگ‌های گدازه‌ای به اندازهٔ اتومبیل به بیرون پرتاب و سیلابی از آب و گل جوشان از آن به پایین سرازیر شد. بنا به گفتهٔ مسئولان در جریان این آتشفشانی ۲ نفر کشته و چندین نفر مجروح و تقریباً ۲۰۰۰ نفر از اهالی منطقه تخلیه شدند.

دل و جانم ببرد جان و دلم بی دل و جان بماند آب و گلم