آدنوم

این سلول‌های ویژه معمولاً تومورهای خوش‌خیمی به نام آدنوم هستند.

برای افتراق آدنوم فولیکولار از کارسینوم فولیکولار تیروئید با تهاجم کم، بررسی‌های دقیق پاتولوژیک لازم است.

تقریباً تمام آدنوم‌های تیروئید، آدنوم فولیکولار هستند. آدنوم فولیکولار می‌تواند به انواع «سرد»، «گرم» یا «داغ» بسته به سطح عملکردش دسته‌بندی شود. از لحاظ بافت شناسی نیز تومورهای فولیکولاز بسته به معماری سلولی و مقادیر کلوئیدی آن به انواع مختلف تقسیم‌بندی می‌شوند.

تفاوت آدنوم تیروئید و گواتر مولتی ندولر در این است که آدنوم تیروئید عموماً منفرد است و نئوپلاسمی است که در نتیجه جهش (یا مشکلات ژنتیکی دیگر) در یک سلول پیش‌ساز اتفاق افتاده است. در عوض گواتر مولتی ندولر در نتیجه پاسخ هایپرپلاستیک غده در برابر یک تحریک مثل کمبود ید اتفاق می‌افتد.

بیشتر بیماران مبتلا به آدنوم تیروئید می‌توانند توسط درمان مراقبتی-انتظاری و بدون دخالت جراحی اداره شوند. با اینحال بعضی از بیماران پس از اینکه از خطرات بیماری‌شان آگاه می‌شوند درمان جراحی را ترجیح می‌دهند. پایش منظم بیمار شامل پیگیری تغییرات اندازه ندول یا تغییر در علائم بیمار می‌شود که در صورت بزرگ شدن ندول سونوگرافی یا بافت برداری آسپیراسیون دوباره انجام می‌شود.

مناطق خونریزی دهنده، فیبروز، کلسیفیکاسیون و تغییرات کیستیک، شبیه به آنچه که در گواتر مولتی ندولر وجود دارد، در آدنوم تیروئید (فولیکولار) شایع هستند، به ویژه در ضایعات بزرگتر.

آدنوم تیروئید می‌تواند از لحاظ بالینی بدون تظاهر باشد، یا ممکن است توموری تولیدکننده هورمون تیروئید باشد. این حالت، ممکن است منجر به تظاهرات پرکاری تیروئید در بیمار شود که در این صورت آدنوم سمی تیروئید نیز نامیده می‌شود.

آدنومیوز یک بیماری خوش‌خیم رحم است که در آن دهانه رحم (استروما) و غدد آستری در داخل ماهیچه زهدان یافت می‌شوند. این تهاجم، سبب القای هیپرتروفی (بزرگ شدن) و هیپرپلازی (افزایش) ماهیچه رحم می‌شود و رحم را به‌طور منتشر بزرگ می‌کند. به‌طور کلی چنین برآورد می‌شود که ۲۰٪ زنان مبتلا به آدنومیوز هستند. آدنومیوز با به دنیا آوردن نوزاد در ارتباط است. چنین برآورد شده‌است که حداقل ۸۰٪ زنان مبتلا به این اختلال، افرادی با زایمان‌های قبلی هستند. آدنومیوز بیشتر از همه در زنان ۵۰ _ ۴۰ ساله سبب به وجود آمدن علایم می‌شود.

آدنوم‌های پاپیلاری بسیار نادر هستند.

آدنوما اصولاً خوش‌خیم است ولی ممکن است بافت تومورال بدخیم نیز باشد. به تومور بدخیم با منشأ بافت غددی آدنوکارسینوم می‌گویند. گاه توده‌های آدنومی بعد از چند سال به کارسینوم مبدل می‌شوند مانند سرطان روده بزرگ.