جارچی

در کمالت طعنه نتوان زد به نقصان عدو جارچی کان ازسگ آید بر سنان نتوان گرفت

سپس جارچیان شاهی جار همی زنند که تنها کسی بر این سنگ بر شود که عید قرن پیش را دیده باشد. و گاه شود که پیری ناتوان و کور یا پیرزنی زشت که از فرط کهولت می لرزد، پیش آیند و بر سنگ فراز شوند. و گاه یک تن پیش آید و گاه هیچ کس.

راهویه، راهو راهو (لاو لاو) در زبان کوردی (لری) به معنای کسی که با صدای بلند خبری را از زبان کسی نقل می‌کندکه همان جارچی می‌باشد. گویا پدر اسحاق، نققال یا جارچی بوده‌است؛ ازین روی اهالی مرو به او راهویه می‌گفتند؛ بنابر این اسحاق فرزند او به ابن راهویه (ابن =فرزند، ابن راهویه=فرزند نققال یا جارچی) مشهور شد.[نیازمند منبع]

تفنگچی آغاسی (همچنین با املای توفنگچی آقاسی و نام دیگر توفنگچی باشی) فرمانده سپاه تفنگداران امپراتوری صفوی بود. توفنگچی آغاسی فرمانده افسران متعددی مانند مین باشی‌ها، یوزباشی‌ها، دهباشی‌ها و همچنین یک کارمند اداری (یعنی وزیر، مستوفی) که به کار جمع‌آوری می‌پرداختند، بود. او به غیر از توفنگچی‌ها، فرماندهی عالی جارچی باشی‌ها، ریکاها و تبرداران سپاه تفنگدار را نیز بر عهده داشت. او یکی از شش رکن الدوله («ستون دولت») بود.

در صفحه چهارم روزنامه قرن بیستم که این ابیات چاپ شده تصویر مرد مسلح و غضب آلودی را به نام مظهر جمهوری کشیده اند که در دست راست تفنگ و در دست چپ سکه نقره (پول) دارد؛ بالای سرش سایه جمبول! نمایان است، در اطراف اسامی روزنامه هائی را به شکل یکی از حیوانات نشان می دهد: افعی «روزنامه ناهید» ، جغد «روزنامه تجدد» ، موش «روزنامه کوشش » ، سگ «روزنامه ستاره » ، الاغ «روزنامه گلشن » ، گربه «روزنامه جارچی ».

بگفت جارچی توپشان بخیل عدو که هان امیر است از راه لختی آن‌سوتر

چون آقامحمدخان به مشهد نزدیک می‌شد، شاهرخ‌شاه به همراه جمعی از افراد برجسته مشهد از جمله میرزا مهدی، مجتهد مشهد، به استقبالش آمد. شاه ایران حسین‌قلی (برادر فتحعلی) را به استقبالشان فرستاد و با آن‌ها، به خصوص با آن روحانی، با احترام زیادی برخورد شد. آقامحمدخان سپس سلیمان‌خان قاجار را با ۸٬۰۰۰ نفر راهی مشهد کرد تا کنترل شهر را در اختیار بگیرد و به وسیلهٔ جارچیان عظمت و بزرگواری پادشاه تازه را که برای استقرار نظم و حکومت عدل به اینجا می‌آید، اعلام دارد. مشهد بدون هیچ برخوردی فتح شد.