بادیان

فریدون چو شاهی کند پنج صد به آبادیان سلطنت کی رسد

گرنباشد سازگلگشت چمن بیدل چه غم بادیان‌کشتی من دامن صحرا بس است

نیست مرا وقت ضعیفی هنوز بشکند این را شکر و بادیان»

نسیم لطف تو از بادیان تر سازد ز مردی که برد نور چشم افعی را

پیوسته شدم نسب به یمگان کز نسل قبادیان گسستم

در سال ۱۸۳۷ او را به گیمنازیوم مردان وورونژ فرستادند و در سال ۱۸۴۴ وارد دانشکده حقوق دانشگاه دولتی مسکو شد و در سال ۱۸۴۸ فارغ‌التحصیل شد. او در آنجا در سخنرانی‌های کنستانتین کاولین، تیموفی گرانوفسکی، سرگی سولویوف، استپان شویریوف، اوسیپ بادیانسکی و فیودور بوسلایف شرکت کرد. او مجموعه مقالاتی دربارهٔ اقتصاد دولت در زمان پتر کبیر، در مورد منشور قضایی پسکوف و سایر موضوعات در مجله‌های سوورمنیک و اتچستونه زاپیسکی منتشر کرد. با وجود اینکه یکی از امیدوارکننده‌ترین دانشجویان بود، نتوانست استاد شود. وزیر محافظه‌کار آموزش ملی، کنت سرگئی اوواروف، که بر امتحانات نهایی نظارت داشت، به مقالهٔ آفاناسیف که در مورد نقش استبداد در توسعه قانون کیفری روسیه در طول قرن‌های شانزدهم و هفدهم بحث می‌کرد، حمله کرد.

خنک گاه آبادیان گزین که آباد گردید از ایشان زمین

در تایلند این نوشیدنی با قهوه سیاه و شیرین، خامه غلیظ و هل سبز تهیه می‌شود. آیس کافی تایلندی گاهی با خامه فُرم‌گرفته و کمی پودر دارچین یا بادیان و وانیل سرو می‌شود. این نوشیدنی در رستوران‌های تایلندی بعد از غذاهای تند سفارش داده می‌شود و طرفدار دارد.

بعضی از بزرگان ادب فارسی از سرزمین‌هایی آمده‌اند که امروزه در کشور افغانستان واقع است مانند مولانا جلال الدین بلخی، انوری، ناصر خسرو قبادیانی، عنصری از شهر بلخ، سنایی غزنوی از شهر غزنی، و خواجه عبدالله انصاری از هرات.

ناصرخسرو قبادیانی که در سال ۴۴۳ از شهر ارجان دیدن نموده می نویسد: ارجان شهری بزرگ است و در او بیست هزار مرد بود.اگر هر مرد را نماینده یک خانواده پنج نفری بدانیم و یا اگر سرشماری جمعیت شهرها را در زمان قدیم برحسب داشتن مردان جنگی و استعداد رزمی و نظامی هر شهر تصور کنیم،با این حساب و طبق نوشته ناصرخسرو جمعیت ارجان در حدود یکصدهزار نفر بوده است. جمعیتی که همین الان هم خیلی از شهرهای ایران ندارند. جمعیت کنونی بهبهان چیزی بالغ بر ۳۲۰,۰۰۰ نفر می باشد.

ناصرخسرو قبادیانی بلخی در اوایل سفرنامه خود در باب کوه دماوند آورده‌است: «میان ری و آمل کوه دماوند است مانند گنبدی که آن را لواسان گویند». لواسان در زبان پارسی میانه (پهلوی) به معنای تیغه کوهی است که محل طلوع خورشید می‌باشد.

به تو کنند نو آبادیان همی مفخر که فخر عالمی ای راد کف خوب کمان

و دیگر روز امیر مثال داد خواجه بونصر مشکان را تا نزدیک خواجه بزرگ رود تا تدبیر عهد بستن خلیفه و بازگردانیدن رسول پیش گرفته آید. بونصر بدیوان وزارت رفت و خالی کردند و رسول را آنجا خواندند و بسیار سخن رفت تا آنچه نهادنی بود، بنهادند که امیر بر نسختی که آورده آمده است عهد بندد بر آن شرط که چون ببغداد بازرسد، امیر المؤمنین منشوری‌ تازه فرستد [چنانکه‌] خراسان و خوارزم و نیمروز و زابلستان‌ و جمله هند و سند و چغانیان‌ و ختلان‌ و قبادیان‌ و ترمذ و قصدار و مکران و والشتان‌ و کیکانان‌ و ری و جبال و سپاهان جمله تا عقبه حلوان‌ و گرگان و طبرستان در آن باشد، و با خانان ترکستان مکاتبت نکنند و ایشان را، هیچ لقب ارزانی ندارند و خلعت نفرستند بی‌واسطه این خاندان، چنانکه بروزگار گذشته بود که خلیفه گذشته، القادر باللّه، رضی اللّه عنه، نهاده بود با سلطان ماضی، تغمّده اللّه برحمته‌، و وی که سلیمانی است بازآید بدین کار و با وی خلعتی باشد از حسن رأی امیر المؤمنین که مانند آن بهیچ روزگار کس را نبوده است و دستوری دهد تا از جانب سیستان قصد کرمان کرده آید و از جانب مکران قصد عمان، و قرامطه‌ را برانداخته شود، و لشکری بی‌اندازه جمع شده است و بزیادت ولایت حاجت است و لشکر را ناچار کار باید کرد، اگر حرمت درگاه خلافت را نبودی‌ ناچار قصد بغداد کرده آمدی تا راه حج گشاده شدی‌ که ما را پدر به ری این کار را ماند و چون وی گذشته شد، اگر ما را حاجتمند نکردندی سوی خراسان بازگشتن بضرورت، امروز بمصر یا شام بودیمی؛ و ما را فرزندان کاری در رسیدند و دیگر میرسند و ایشان را کار می‌باید فرمود، و با آل بویه دوستی است و آزار ایشان جسته نیاید، امّا باید که ایشان بیدارتر باشند و جاه حضرت خلافت را بجای خویش باز برند و راه حج را گشاده کنند که مردم ولایت را فرموده آمده است تا کار حج راست کنند، چنانکه با سالاری از آن ما بروند و ما اینک حجّت گرفتیم‌ و اگر درین باب جهدی نرود، ما جد فرمائیم که ایزد، عزّ ذکره، ما را ازین بپرسد که‌ هم حشمت است جانب ما را و هم عدّت‌ و آلت تمام و لشکر بی‌اندازه.

تا تو به صدر ملک نشستی قباد وار هرگز به راه نخشب و راه قبادیان

چنین گفت آن عزیزی بادیانت که تا حق عرضه دادست این امانت