آمد نیامد

رقیب دیوسیرت شکر ایزد [به دور] آن نگار آمد نیامد

ز من کاری که مقبول تو باشد فلک هم دستیار آمد نیامد

در انتظار وعده‌ات اندر ره بخارا مد نگه ز دیده برآمد نیامدی

چو چندی برآمد نیامد کسی نگه کرد رستم به ره بر بسی

بهر نثار مقدمت ای گلشن سخن جان از تن فسرده برآمد نیامدی

خمارآلوده و در کف صراحی خزان رفت و بهار آمد نیامد

گفتی که می‌روم به سمرقند نزد تو بالله محل نیشکر آمد نیامدی

ز هجرش جان به کار آمد نیامد سرشکم در کنار آمد نیامد

آن روز وعده تو سرآمد نیامدی نخل امید با ثمر آمد نیامدی

با طغرل از نوید تو عنقا پیام داد با گوشم از وی این خبر آمد نیامدی