النگو

النگوی یاقوت سرخ، ماجرای شاهزاده‌خانمی را روایت می‌کند که در یکی از روزهای پاییزی و در جشنی که به‌مناسبت نامگذاری او برگزار شده، نامه‌ای دریافت می‌کند که شامل النگوی سرخ و یک نامه‌است که گویا از عاشقی ناشناس ارسال شده‌است.

ترجمهٔ فارسی رمان‌های کوچک گامبرینوس، مولوخ (مولک)، زمرد و النگوی یاقوت سرخ او در سال ۱۹۷۶ تحت عنوان «النگوی یاقوت سرخ، چند داستان و حکایت» به ترجمه حبیب ف. (فرهاد حبیبی) در مسکو به چاپ رسید.

نوذر پس از آزادی از زندان به سراغ برادر خود، عبدالحمید، می‌رود تا سهم خود را از پولی که شرکت نفت بابت تصاحب خانه آن‌ها پرداخته بگیرد. عبدالحمید نگهبان شرکت نفت است. نوذر به عنوان کارگر حفاری در شرکت نفت مشغول کار می‌شود و به آسیه، دختر لال شیر فروش، دل می‌بندد. عبدالحمید از علاقه نوذر به آسیه خبردار می‌شود و برای آن که از شر نوذر خلاص شود، از مادرش می خواهد که دختر را برای نوذر خواستگاری کند. نوذر از غیبت برادر استفاده می کند و اتاقکش را به هم می‌ریزد. عبدالحمید با نوذر گلاویز می شود و به تلافی، النگوهایی را که نوذر برای آسیه خریده است به میان تالابی در کنار شعله‌های آتش پرتاب می کند. آسیه به دنبال النگوها به میان تالاب می رود و آن ها را می یابد.

کوپرین، آلکساندر، «النگوی یاقوت سرخ، چند داستان و حکایت» به ترجمه حبیب ف. مسکو: بنگاه نشریات پروگروس، ۱۹۷۶.

زن‌ها عوض مسئله و غسل و طهارت اندر پی تحصیل النگو به مرارت

معروف‌ترین رمان‌های کوچک او سروان دوم ریبنیکوف (۱۹۰۶)، مولوخ (۱۸۹۶)، اُلسیا (۱۸۹۸)، دوئل (۱۹۰۵)، زمرد (۱۹۰۷) و النگوی یاقوت سرخ (۱۹۱۱) هستند.

اودالنگو پیکولو ۷٫۶۳ کیلومترمربع مساحت و ۲۶۴ نفر جمعیت دارد.