باد و بود

زد آتش اندر عود ما بر آسمان شد دود ما بشکست باد و بود ما ساقی به نادر باده‌ای

هرکه چون عیسی از شره بجهد از غم باد و بود خود برهد

زان شکار و انبهی و باد و بود دست در کن هیچ یابی تار و پود

به باد و بود محمد نگر که چون باقیست ز بعد ششصد و پنجاه سخت بنیادست

تا بدانی که دین به صورت نیست باد و بودش چنین ضرورت نیست

هر چه دشوارست بر تو هم ز باد و بود تست ورنه عمر آسان گذارد مردم آسان گذار

کاملان از دور نامت بشنوند تا به قعر باد و بودت در دوند

ما را مسلم آمد شادی و خوشدلی کز باد و بود اندک و بسیار فارغیم

این همه باد و بود تو خواب است خواب را حکم نی، مگر به مجاز

مجلس انس تو خرم چو ارم باد و بود زانکه از عدل تو عالم بخوشی چون ارم است