معنی کلمه آمنیون در دانشنامه عمومی
این اصطلاح برگرفته از یونانی باستان ( ἀμνίον ) «بره کوچک» است، که خلاصه ای از ( ἀμνός ) «بره» است. این با فعل انگلیسی "yean" نیز نزدیک است؛ بچه آوردن ( معمولاً بره ) را بیرون آوردن.
آمنیون یکی از ویژگی های کلاد مهره داران آمنیوتا است که شامل خزندگان، پرندگان و پستانداران می شود. دوزیستان و ماهیان آمنیوت نیستند و بنابراین فاقد آمنیون هستند. آمنیون از مزودرم سوماتیک خارج جنینی در سمت بیرونی و اکتودرم خارج جنینی یا تروفوبلاست در سمت داخلی منشأ می گیرد.
در جنین انسان، مراحل اولیهٔ تشکیل آمنیون مشاهده نشده است. در جوانترین جنینی که مورد بررسی قرار گرفته آمنیون قبلاً به صورت یک کیسهٔ بسته وجود داشته که در تودهٔ سلولی داخلی به صورت یک حفره ظاهر می شود. این حفره توسط لایه ای از سلول های مسطح و اکتودرمی، اکتودرم آمنیوتیک پوشیده شده است و کف آن از اکتودرم منشوری دیسک جنینی تشکیل شده است. در خارج از اکتودرم آمنیوتیک لایهٔ نازکی از مزودرم وجود دارد که با لایهٔ سوماتوپلور پیوسته است و توسط ساقهٔ بدن با پوشش مزودرم برون شامه رویان به هم متصل می شود.
هنگامی که آمنیون برای اولین بار تشکیل می شود، با بدن جنین در تماس است، اما حدود هفتهٔ چهارم یا پنجم مایع آمنیوتیک ( که به آن liquor amnii نیز گفته می شود ) شروع به تجمع در آن می کند. این مایع از نظر کمیت افزایش می یابد و باعث انبساط آمنیون و در نهایت چسبیدن به سطح داخلی کوریون می شود، به طوری که قسمت خارج جنینی کولوم از بین می رود. مقدار مایع آمنیوتیک تا ماه ششم یا هفتم بارداری افزایش می یابد و پس از آن مقداری کاهش می یابد. در پایان بارداری به حدود ۱ لیتر می رسد.
مایع آمنیوتیک امکان حرکات آزادانه جنین را در مراحل بعدی بارداری می دهد و همچنین با کاهش خطر آسیب از بیرون از آن محافظت می کند. این مایع حاوی کمتر از دو درصد مواد جامد، متشکل از اوره و سایر مواد استخراجی، نمک های معدنی، مقدار کمی پروتئین و اغلب مقداری شکر است. دیده شدن بقایای اپیدرم و موها در میان محتویات مجرای گوارش جنین نشان دهندهٔ این واقعیت است که مقداری از آمنیوی مایع توسط جنین بلعیده می شود.