آسکاریس
معنی کلمه آسکاریس در فرهنگ عمید
= آسکاریس
معنی کلمه آسکاریس در دانشنامه عمومی
آسکاریس لومبرکوئیدس موجب بیماری آسکاریازیس ( به انگلیسی: ascariasis ) در انسان می شود. آسکاریس، یکی از مهم ترین و شایع ترین کرم های انگلی روده ای است. از مهم ترین عوارض ابتلا به آسکاریازیس می توان به سوء تغذیه مزمن اشاره کرد؛ زیرا این کرم به تغذیه از مواد غذایی موجود در روده می پردازد. در واکنش به کرم، ممکن است گرانولوما در روده تشکیل شود که آن نیز در نتیجه می تواند منجر به انسداد روده شود.
آسکاریس ها معمولاً سفیدرنگ تا صورتی هستند. طول آسکاریس ماده ۲۰ تا ۳۵ سانتی متر است. آسکاریس نر کوتاه تر و نازک تر از آسکاریس ماده است و به طور میانگین، ۱۵ تا ۳۰ سانتی متر است.
این کرم تخم گذار است. تخم های این کرم در سرما و رطوبت و در مقابل پاره ای مواد شیمیائی خیلی مقاومند و ممکن است تا ۵ سال زنده بمانند ولی در خشکی و مقابل نور آفتاب بیشتر از چند هفته زنده نمی مانند. تخم این انگل از راه آب، خاک و غذای آلوده وارد بدن می شود.
• شستشوی دست ها قبل از غذا خوردن
• خودداری از وارد کردن انگشتان به دهان
• احداث توالت های بهداشتی و دفع بهداشتی مدفوع و آموزش بهداشت در مورد به کارگیری مستراح های بهداشتی، بهداشت فردی ـ همگانی و دگرگونی الگوهای رفتاری
• راه اندازی سیستم های بهداشتی
• استفاده نکردن از کود انسانی در کشاورزی
• شستن دقیق میوه ها و سبزی ها به خصوص آن هایی که به شکل بوته و درختچه هستند و در معرض آلودگی های منتقله از مدفوع سگ و گربه هستند مانند خیار، گوجه، کاهو، توت فرنگی و غیره. توصیه شده چند برگ رویی کاهو یا پوست میوه هایی مانند هویج هم قبل از مصرف کنده شده و دور ریخته شده و سپس مصرف شوند.
مهمترین علایم این بیماری اختلالات دستگاه گوارش ( درد شکم، تهوع، استفراغ، پرآبی دهان، پرخوری، لاغری ) اختلالات دستگاه تنفس و همچنین اختلالات عصبی مانند لرزش و تشنج، عصبانیت و زودرنجی، دیدن خواب های آشفته، پریدن از خواب، سردرد و سرگیجه است.
معنی کلمه آسکاریس در ویکی واژه
از انواع کرم‌های لوله‌ای که در روده میزبان (انسان و خوک). زندگی و تخم ریزی می‌کند، کرم روده.
جملاتی از کاربرد کلمه آسکاریس
شایع‌ترین انگل داخلی حیواناتی مانند سگ و گربه انگل‌هایی از خانواده آسکاریس‌ها باشند. کرم‌های این خانواده ساختاری لوله ای دارند و بسیاری از صاحبان حیوانات خانگی ممکن است این کرم‌ها را در مدفوع یا محتویات معده حیوان خود مشاهده کنند. به خصوص وقتی توله ای را به تازگی تهیه کرده باشند. برآورد می‌شود که حداقل ۱۰٪ سگ‌های خانگی در پپیشرفته‌ترین کشورهای دنیا سابقه ابتلا به آسکاریس را داشته‌اند و بررسی جدیدی که در اروپا انجام شد ثابت کرده حداقل ۱۶ درصد از گربه‌های خانگی که به محیط بیرون از منزل دسترسی دارند سابقه ابتلا به آسکاریس را داشته‌اند.
این کرم ممکن است در پاسخ به درمان یا تب، وارد مناطق دیگری از بدن شود. تخم‌های کرم آسکاریس به مواد ضدعفونی‌کننده مقاوم هستند و در کود یا فاضلاب برای ماه‌ها زنده باقی خواهند ماند.
آسکاریس‌ها معمولاً سفیدرنگ تا صورتی هستند.طول آن‌ها در جنس ماده، ۲۰ تا ۴۹ سانتی‌متر می‌باشد. طول کرم ماده بیشتر است و حداکثر قطر آن در حدود ۶٫۵ میلی‌متر است. اندازه آسکاریس‌های نَر، کوچک‌تر و طول آن از ۱۵ تا ۳۰ سانتی‌متر است. بدن این کرم، لوله‌ای و باریک است و در هر دو انتها نازک می‌شود. پوشش بدن از کوتیکول صاف است که دارای خطوط کوچک می‌باشد. چهار خط طولی سفید رنگ در طول بدن امتداد می‌یابد. دهان در انتهای قدامی میان سه لب مدور باز می‌شود.
آلبندازول موجب جلوگیری از تجمع میکروتوبول و مهار جذب گلوکز توسط کرم آسکاریس می‌شود. پیرانتل پاموآت با اثر بر سیستم عصبی عضلانی و فلج شدن کرم آسکاریس موجب مرگ آن می‌شود.
حدود ۰/۸ تا ۱/۲ میلیارد انسان در دنیا دچار آسکاریازیس هستند. بیشتر آن‌ها در کشورهای جنوب صحرای آفریقا، آمریکای لاتین و قاره آسیا زندگی می‌کنند. از این رو آسکاریازیس شایع‌ترین گونهٔ عفونت کرمی منتقل‌شونده از طریق خاک است. در سال ۲۰۱۰، این بیماری عامل مرگ ۲۷۰۰ نفر شد که نسبت به سال ۱۹۹۰ که تعداد تلفاتش ۳۴۰۰ بود، کاهش داشته‌است. نوع دیگری از آسکاریس خوک‌ها را هدف قرار می‌دهد.
این عفونت با خوردن یا آشامیدن غذای آلوده به تخم‌های آسکاریس از مدفوع منتقل می‌شود. تخم‌ها درون روده باز می‌شوند، از طریق ایجاد حفره در دیوارهٔ روده به شش‌ها راه می‌یابند که این امر از طریق خون رخ می‌دهد. از آن جا به آلوئول مهاجرت می‌کنند. از نای بالا می‌روند و از آن جا نیز به واسطهٔ سرفه بالا می‌آیند و بلعیده می‌شوند. سپس، کرم‌ها برای بار دوم از معده رد می‌شوند و وارد روده می‌شوند. در آن جا به کرم‌های بالغ تبدیل می‌شوند.
راه انتقال دهانی، از راه خوردن تخم‌های آلوده‌کننده همراه با خوراکی یا آب است. نحوه انتقال بیماری به انسان از دست به دهان است که در آن انگشت‌ها در اثر تماس با خاک آلوده شده‌اند. خوراکی‌هایی که خام خورده می‌شوند مانند سبزی‌ها، آلودگی را منتقل می‌نمایند. راه‌های دیگر انتقال، خوردن خاک آلوده (خاک خواری) و گردوغبار است که می‌تواند در انتشار آلودگی آسکاریس در مناطق کویری نقش مهمی داشته باشد.