سینمای کمدی
معنی کلمه سینمای کمدی در دانشنامه آزاد فارسی
صحنه ای از فیلم لیلی با من است
صحنه ای از فیلم لیلی با من است
صحنه ای از فیلم لیلی با من است
(یا: گونه کمدی) سینمای کمدی ایران با نخستین فیلم هایی که در این گونه ساخت خود را تا حدی سبک و سخیف نشان داد، همچون عروس کدومه؟ (۱۳۳۸ش)، سه کارآگاه خصوصی (۱۳۴۴)، سه تا نخاله (۱۳۴۴)، اجل معلق (۱۳۴۹)، تختخواب سه نفره (۱۳۵۱)، نقص فنی (۱۳۵۵)، و یک اصفهانی در سرزمین هیتلر (۱۳۵۶)؛ با این وجود فیلم هایی مانند سه دیوانه (۱۳۴۷)، آقای هالو (۱۳۴۹)، صمد و فولادزرۀ دیو (۱۳۵۱)، سازش (۱۳۵۳) و زنبورک (۱۳۵۴)، تا حدی متفاوت بودند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل آن که نگاه اغلب سازندگان سابق فیلم های کمدی مبتذل تشخیص داده شد، از نیمۀ دوم ۱۳۵۷ تا اوایل ۱۳۶۰ هیچ فیلم کمدی در ایران ساخته نشد و این روند تا سال ها ادامه داشت، تا این که به تدریج با استقبال از فیلم هایی مثل اجاره نشین ها (۱۳۶۵)، توجه به فیلم کمدی در دستورکار تهیه کنندگان و کارگردان ها قرار گرفت. ازجمله فیلم های کمدی این سال هاست: ای ایران (۱۳۶۸)، آپارتمان شمارۀ ۱۳ (۱۳۶۹)، مستأجر (۱۳۷۱)، من زمین را دوست دارم (۱۳۷۲)، همۀ دختران من (۱۳۷۲)، لیلی با من است (۱۳۷۴)، مومیایی ۳ (۱۳۷۸)، نان و عشق و موتور ۱۰۰۰ (۱۳۸۰)، عروس خوش قدم (۱۳۸۱)، و توکیو بدون توقف (۱۳۸۲)، مارمولک (۱۳۸۲)، زیر درخت هلو (۱۳۸۳)، توفیق اجباری (۱۳۸۵)، اخراجی ها (۱) (۱۳۸۵)، دایرۀ زنگی (۱۳۸۶)، زن ها فرشته اند (۱۳۸۶).
معنی کلمه سینمای کمدی در ویکی واژه
جملاتی از کاربرد کلمه سینمای کمدی
مولینار کار خود را در مقام کارگردان با فیلم‌های جنایی آغاز نمود، اما پس از چند سال به ساخت سینمای کمدی روی آورد که در تعدادی از آنها لوئی دوفونس، کمدین مشهور فرانسوی بازی می‌کرد. «قفس پرندگان» در سال ۱۹۷۸ ساخته شد. او برای این فیلم نامزد دریافت اسکار شد. نسخه آمریکایی این فیلم در سال ۱۹۹۶ با همین عنوان ساخته شد. «اسکار» (۱۹۶۷) با بازی لویی دو فونس و عمو بنجامین (۱۹۶۹) با بازی ژاک برل، از دیگر فیلم‌های محبوب مولینارو بود. او در سال ۱۹۹۶ از سوی آکادمی فرانسه برای یک عمر دستاورد هنری‌اش جایزه رنه کلر را دریافت کرد. مولینار در سال‌های اخیر بیشتر فیلم‌های تلویزیونی می‌ساخت و اپیزودهایی از سریال‌های پرطرفدار را کارگردانی می‌کرد.