ادعانامه

معنی کلمه ادعانامه در لغت نامه دهخدا

ادعانامه. [ اِدْ دِ م َ / م ِ ] ( اِ مرکب ) نوشته ای از طرف مدعی العموم مبنی بر اتهام کسی.

معنی کلمه ادعانامه در فرهنگ معین

( ~. م ِ ) [ ع - فا. ] (اِمر. ) ۱ - هر نوشته ای که دعوی و ادعایی را علیه کسی یا کسانی دربرداشته باشد. ۲ - نوشته ای رسمی که به وسیلة آن دادستان و یا مقام دیگری از دادگاه صالحه برای متهم به ارتکاب جرمی تقاضای رسیدگی و مجازات می کند، کیفرخواست .

معنی کلمه ادعانامه در فرهنگ عمید

نوشته ای که دادستان به دادگاه می دهد و در آن برای کسی که مرتکب جرمی شده درخواست مجازات می کند، کیفرخواست.

معنی کلمه ادعانامه در فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - هر نوشته ای که دعوی و ادعایی را علیه کسی یا کسانی در بر داشته باشد . ۲ - نوشت. رسمی است که بوسیل. آن دادستان یا مقام دیگری از دادگاههای صالحه برای متهم بارتکاب جرمی تقاضای رسیدگی و مجازات میکند تقاضای دادستان از دادگاه جزائی کیفر خواست .

معنی کلمه ادعانامه در ویکی واژه

هر نوشته‌ای که دعوی و ادعایی را علیه کسی یا کسانی دربرداشته باشد.
نوشته‌ای رسمی که به وسیلة آن دادستان و یا مقام دیگری از دادگاه صالحه برای متهم به ارتکاب جرمی تقاضای رسیدگی و مجازات می‌کند، کیفرخو

جملاتی از کاربرد کلمه ادعانامه

در آخر سقراط خاطرنشان می‌کند که در میان حاضران، بسیاری از شاگردان سابق او و پدران و برادران آن‌ها وجود دارند؛ امّا در ادعانامه حتّی یکی از اینان به عنوان شاهد معرّفی نشده‌است.
خامنه‌ای تألیف را از دوران طلبگی آغاز کرد. قبل از انقلاب اسلامی چند کتاب تألیف کرد از جمله: چهار کتاب اصلی علم رجال، طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن و پیشوای صادق. گفتار در باب صبر، وحدت و تهذب، هنر از دیدگاه آیت الله خامنه‌ای، درست فهمیدن دین، مجموعه پیام، مبارزات امامان شیعه، ذات وحدت خدا، ضرورت بازگشت به قرآن، امام سجاد، امام رضا و انتساب وی به ولایت العهدی، در همان دوره چند کتاب را پس از افزودن تحقیقات خود به آن‌ها، ترجمه و منتشر کرد، از جمله: آینده در قلمرو اسلام، نوشتهٔ سید قطب؛ صلح امام حسن، نوشتهٔ راضی آل‌یاسین؛ مسلمانان در نهضت آزادی هندوستان، نوشتهٔ عبدالمنعم نمر. ادعانامه علیه تمدن غرب.
وی ابراز داشت که کتاب در خدمت و خیانت روشنفکران جلال ادعانامه‌ای علیه غرب و علیه جریان روشنفکری است؛ زیرا روشنفکران متمایل به غرب هستند و غرب‌ستیز نیستند.
در اردیبهشت ۱۳۴۰ با تشکیل دولت علی امینی و وزارت نورالدین الموتی به دادستانی عمومی شهرستان تهران منصوب شد. در دوران یک سال و نیمه سمت دادستانی، بیشتر پرونده‌های اتهامی طرفداران دربار و اعضای رده‌بالای هیئت دولت، به ویژه مسائل مالی آن‌ها مورد پیگیری سیدجوادی قرار گرفتند. با پیگیری‌های او، اتهامات متخلفان، ثابت و منجر به صدور ادعانامه از طرف دادستان شد. نمونه این پرونده‌ها ساختمات مجلس سنای ایران بود که با وجود میانجی‌گری حسن ارسنجانی به جایی نرسید و ۳۵ میلیون تومان اختلاس متهمان به وسیله بازپرس پرونده (کریمی‌پور) ثابت شد. اما بیشتر پرونده‌ها با استعفای دولت و برکناری الموتی و سیدجوادی در مراحل معوق و بعد بلا اثر باقی‌ماندند.