جاافتاده

برخلاف آنچه جاافتاده، ابابیل نام آن پرندگان نیست بلکه معنای وصفی دارد. به نظر ابن سیّده، ابابیل به معنای گروه‌ها و دسته‌هایی از پرندگان*، اسبان و شتران است.

روستای برکه‌خلف در فاصله پنج کیلومتری از ساحل جنوبی جزیره قرار گرفته‌است. در شمال این روستا دره ستارگان قرار دارد. اهالی منطقه به این روستا استاله کفته می‌گویند. اما، نام دره ستاره‌ها برای این پدیده کم‌نظیر زمین‌شناسی جاافتاده است.

ادبیات علمی–تخیلی در ایران «ادبیات علمی» (مجلهٔ دُردانه) یا «افسانهٔ علمی» (هوشنگ غیاثی‌نژاد، مقدمهٔ خورشید عریان) یا «دانش فسانه»[نیازمند منبع] هم خوانده شده‌است؛ اما اصطلاح «علمی-تخیلی» عامه‌پسندتر و جاافتاده‌تر است. ادبیات علمی–تخیلی در ایران بین طبقهٔ کتاب‌خوان عادی، طرفدار چندانی ندارد؛ این ژانر برای مخاطبان ایرانی، بیش از حد، شاعرانه و روشنفکرانه است[نیازمند منبع] و بیشتر با ادبیات کودکان، در یک طبقه قرار می‌گیرد که البته استثناهایی هم وجود دارد؛ ولی ادبیات علمی–تخیلی در ایران، هنوز به جریانی مستقل تبدیل نشده‌است.

بر روی پره‌های این چرخ‌ها متون بودایی نوشته می‌شود و منظور از گرداندن این چرخ‌ها به‌دست پیروان آیین بودا همانا نمادی از خواندن سخن بودا است. این چرخ‌ها را می‌توان در جوامع گوناگون بودایی یافت اما تنها در تبت است که آن‌ها بخشی جاافتاده از زندگی روزمره را تشکیل می‌دهند. بوداییان بر این باورند که چرخاندن این چرخ‌ها مانند این می‌ماند که شخص (بصورت نمادین) همه متون درون آن را خوانده‌است.

حقوق اساسی، یعنی آداب مشروطیت دول رساله‌ایست نوشتهٔ محمدعلی فروغی که یک سال پس از فرمان مشروطیت چاپ شده است. این رساله بیان به‌سامانی از مفاهیم کلی حقوق اساسی به دست می‌دهد. بسیاری از واژگان جاافتادهٔ حقوق در فارسی ریشه در این نوشته دارند.

ادبیات علمی-تخیلی در ایران «ادبیات علمی» (مجلهٔ دُردانه) یا «افسانهٔ علمی» (هوشنگ غیاثی‌نژاد، مقدمهٔ خورشید عریان) هم خوانده شده‌است، اما اصطلاح «علمی-تخیلی» عامه‌پسندتر و جاافتاده‌تر است. ادبیات علمی-تخیلی در ایران بین طبقهٔ کتابخوان عادی، طرفدار چندانی ندارد و بیشتر با ادبیات کودکان در یک طبقه قرار می‌گیرد. که البته استثناهایی هم وجود دارد، اما امروز هم ادبیات علمی-تخیلی در ایران مبدل به جریانی جدا و مستقل نشده‌است.

در ۸ ژانویه ۱۹۳۱ برای دیداری کوتاه مدت به نیویورک می‌رود تا به مطالبات تازهٔ گورجیف پاسخ دهد. بنا به اعتراف اوراژ به همسرش، او پس از پایان بهار دیگر سیستم گورجیف را به هیچ گروهی آموزش نمی‌دهد. در ۱۳ مارس ۱۳۱۰ اوراژ برای بدرقهٔ گورجیف که به پاریس بازمی‌گشت به بندر می‌رود و او و همسرش در ۳ ژوئیهٔ همان سال به انگلستان بازمی‌گردند. هنگام بازگشت به انگلستان اوراژ در آوریل ۱۳۱۱ مجلهٔ تازه‌ای به نام هفته‌نامهٔ انگلیسی نو راه می‌اندازد که با آغاز ۱۳۱۲ دیگر مجلهٔ جاافتادهٔ موفقی با بخش نقد می‌شود، اما با شروع افت بزرگ اقتصادی برای چاپ آن در تنگنای مالی قرار می‌گیرد.

نسیم که حالا زن جاافتاده‌ای است، خاطرات جوانی اش در سال‌های ۱۳۲۰ را مرور می‌کند...