آزخ

آزخ [زگیل] را به موی اسب بُبَندد تا بُبرّد یا به آتش داغ کند تا بسوزد یا برکشدش از بُن.

یکی نایزه سازد از مس مرین کار را به اندازه آزخ و کرانه نایزه تیز کند به آزخ اندر افکنند و پوست آزخ ببرند به وی باز آزخ بگیرند به ناخن و بکشند تا بیرون آید و به زیر وی یکی بیخ بوَد همه بیرون آید.

جان داد حشمت تو تنی را به رنج کشد به گرد نعمت تو کسی را که آزخست

که بر آنجای که پیوسته همی خواهی ای خردمند تو را بنل و نه آزخ

... و بخارذ اَزَخ [زگیل] را و به دارو موش و زرنیخ بُمالذ یا به انگبین بَلادُر یا به داروی تیز که قریب وی بوذ یا به موی اسب بُبَندذ و و بُبرد تا بهتر آیذ یا به آتش داغ کند [کوتر] تا بسوزد یا برکشدش از بُن، یکی نایزه سازند از مس مر این کار را به اندازه ازخ و کرانه نایزه تیز کنند به آزخ اندر افکنند و پوست آزخ ببرند به وی باز آزخ را بگیرند به ناخن و بکشند تا بیرون ایذ و به زیر وی یکی بیخ بوذ همه بیرون آیذ. اگر مغاکی [گودالی] افتذ چهار دارو پراکندن تا راست شوذ و گوشت بر آرذ.

مشعلچی آمد روشنگ شاهسپرم شد ونجنگ مفرق هباک و کف هبک وردان وژخ آزخ بود