جان آهنج

تاج جان پاک را در راه دل مفرش جانان جان آهنج کن

تا چو شمشیر و تیر جان آهنج هرچه زانت برد نداری رنج

ای دریغا که دوا در رنجتان گشت زهر قهر جان آهنجتان

بود بدست تو اندر حسام جان آهنج بدانصفت که بود در میان بحر نهنگ

تیغ جان آهنج عزرائیل چون عکس افکند پیش زخم او یکی دان پیر زال و پور زال

بروز بخشش نوک قلمت جان پرورد بروز کوشش نوک سنانت جان آهنج

تیغ جان آهنج او چون بر کشد سر از نیام خلق باید تا بمیدانش تن بی سر کشند

بمشکین زلف شهر آشوب ماهی بجادو غمزه جان آهنج خاری

آفرین بادا بر آن شمشیر جان آهنج تو آن روان دشمنان دین و دولت را روا