تاهیتی

در ۱۹۲۸ او به همراه رومن رولان برندهٔ جایزه نوبل ادبی دست به برپایی جامعه زیست بین‌المللی زد. او برای گسترش این جامعه و نیز پژوهش‌هایش سفرهای بسیاری به آفریقا، فرانسه، اروپای شرقی و تاهیتی نمود. در ۱۹۳۹ او با دبورا شینمن پیمان زناشویی بست. این زوج در ۱۹۴۰ کمپی را در باخا کالیفرنیای مکزیک به راه انداختند و نامش را لانچولاپوئرتا گذاردند و در آنجا به پژوهش و آزمودن ایده‌های خود پرداختند. این دو دارای دو فرزند به نام‌های الکس و لیویا شدند. در این هنگام سکلی همچنان به سخنرانی، نگارش، سفر، آموزگاری و برپایی سمینار در آمریکا و دیگر کشورها می‌پرداخت.

تهاآمانا همسر بومی پل گوگن در اولین بازدید وی از تاهیتی در سال ۱۸۹۱ تا ۱۸۹۳ بود. در آن زمان معمول بود که استعمارگران فرانسوی همسران بومی را بگیرند. این دختران غالباً فرزندان زیر سن قانونی بودند، همان‌طور که در مورد تهاآمانا نیز وجود داشت، ازدواج آن‌ها توسط خانواده به دلایل وضعیت یا مزیت مالی ترتیب می‌یافت. دو دختری که گوگن پس از تهاآمانا به دست آورد، سرانجام به خانه برگشتند در حالی که خود تهاآمانا پس از مراجعه گوگن در سال ۱۸۹۵ به تاهیتی، از ادامه روابط خود خودداری و امتناع کرد.تهاآمانا بدون شک خود را مطابق آداب و رسوم محلی خود متأهل می‌دید، اما برای گوگن این ازدواج به وضوح یک ترتیب موقت بود.

آهوتُرو (زاده تاهیتی، حدوداً ۱۷۴۰ – در گذشته تولانارو، ۶ نوامبر ۱۷۷۱) مردی اهل تاهیتی، برادر و پسر خوانده ارتی، رئیس دهکده ای بود که لویی آنتوان دو بوگنویل در سفر خود به تاهیتی در نزدیکی آن لنگر انداخت. او در طی این دیدار به مهم‌ترین واسطه بین تاهیتی‌ها و فرانسویان تبدیل شد و داوطلب شد تا بوگنویل را در سفرش به فرانسه همراهی کند. آهوترو یک سال در پاریس اقامت داشت و پس از آن سفری برای برگشت به تاهیتی را انجام داد ولی در طی این سفر بر اثر آبله در ماداگاسکار در گذشت.

همچنین افسانه‌هایی شامل: آذربایجانی، ارمنی، گرجی، استرالیایی، الجزایری، بلغاری، پاکستانی، تونسی، سرخپوستان، لائوسی و کامبوجی، ویتنامی، تبت، جزایر اقیانوسیه، خاور دور (ژاپن)، کولی‌ها، تاهیتی و دریای جنوب، چینی، سنگالی، ماداگاسکاری، مصر باستان، مکزیکی، هندی، وایکینگ‌ها و یونان باستان از جمله آثاری است که اردشیر نیک‌پور در دهۀ ۴۰ تا دهۀ ۶۰ ترجمه کرده است.