آیینه کاری

“آنه خانه” (آینه خانه) در اصفهان بود زیرا از آینه های بسیار زیادی برای تزئین فضای داخلی این کاخ استفاده شده است. آیینه کاری سنتی روی سقف ، ستون ها و دیوارهای ایوان و سالن پذیرایی اصلی با تکه های کوچک آینه انجام شده بود.

تالار آیینه که محور اصلی این ساختمان است در طبقه دوم قرار گرفته و از طریق ۲ رشته پلکان انتهای شرقی و غربی و راهروی طبقه اول قابل دسترسی است. این اتاق، ۳ در از جنس چوب صندل دارد که با استخوان ترصیع شده‌اند. در ازاره تالار سنگ مرمر مرغوب به کار رفته و بلافاصله از بالای سقف آن آیینه کاری شروع شده و تمام بدنه و سقف تالار را دربر گرفته‌است. در این آیینه کاری‌ها ۱۷طرح مختلف شامل طرح‌های زیبای هندسی و گیاهی، طرح چهلچراغ‌ها که در وسط اتاق آویخته بوده‌اند و نیز نمای بیرونی آیینه خانه به طرز استادانه‌ای اجرا شده‌است.

ساختمان آیینه‌خانه در ۲ طبقه به ابعاد تقریبی ۱۱ در ۱۸ متر و به ارتفاع حدود ۱۰ متر ساخته شده که در مجموع ۹ اتاق دارد. یکی از اتاق‌های فوقانی، تالاری به ابعاد ۳ در ۸ متر است که تمام دیوارها و سقف آن آیینه کاری شده و به خاطر وجود همین تالار، این بنا را آیینه‌خانه نامیده‌اند. این بنا، سه در ورودی دارد، ورودی بزرگ‌تر در ضلع شمالی و دو ورودی کوچک‌تر در ضلع شرقی و غربی قرار دارند. هر سه ورودی به یک راهروی شرقی و غربی متصل می‌شود که در یک طرف آن ۴ اتاق و در طرف دیگر آن چند حجره و نیز دو رشته پلکان در منتهی‌الیه شرقی و غربی وجود دارد که به طبقه فوقانی راه پیدا می‌کند.

بافت پیرامونی این خانه از جلوه‌ای نسبتاً سنتی و تاریخی برخوردار است. این بنا یکی از ارزشمندترین ساختمان‌های متعلق به عصر قاجاریه است. بانی آن به روایتی حاج میرزا اسماعیل حاکم متنفذ دوره ناصرالدین شاه بوده است. در سال ۱۳۱۸، حاج احمد میرزا ابریشمی آن را از وارث میرقاسم خریداری کرد. محوطه این بنا ۲۰۰۰ مترمربع و زیربنای خانه ۶۵۰ مترمربع است. دارای دو طبقه بوده که طبقه دوم آن دارای آیینه کاری و گچبری زیبا و منحصر به فردی است.

این هنر یکی از شاخه‌های هنرهای تزیینی ایران است و از ابتکارهای ویژهٔ هنرمندان ایرانی به‌شمار می‌آید و در دوره ساسانیان رایج بوده‌است. از آیینه کاری‌های بجا مانده می‌توان بنای دیوانخانهٔ شاه طهماسب صفوی (۹۳۰–۹۸۴ق/ یا ۱۵۲۴–۱۵۷۶م) در قزوین را نام برد.

در آیینه کاری ندارد قرین همین است دُرج پر اختر، همین