ارعد

قال الزّهری: بلغنی انّ شیبة بن عثمان، قال: استدبرت رسول اللَّه یوم حنین و انا أرید أن اقتله بطلحة بن عثمان و عثمان بن طلحة و کانا قد قتلا یوم احد فاطلع اللَّه رسوله علی ما فی نفسی فالتفت الیّ و ضرب فی صدری و قال: اعیذک باللّه یا شیبة، فارعدت فرائصی فنظرت الیه و هو احبّ الیّ من سمعی و بصری و قلت: اشهد انّک رسول اللَّه و انّ اللَّه اطلعک علی ما فی نفسی.

و قیل کان رجلا صالحا عبد اللَّه فی غار جبل، و الکفل الجبل، و اختلفوا فی انّه هل کان نبیّا. و قیل هو الیاس و قیل هو زکریا، و قیل هو یوشع بن نون. و قال الحسن: هو نبیّ اسمه ذو الکفل. و قال ابو موسی الاشعری: لم یکن نبیّا و لکن کان عبدا صالحا اسمه ذو الکفل. و فی ذلک ما روی ابن عمر قال: سمعت النبی (ص) یحدّث حدیثا لو لم اسمعه الّا مرّة او مرّتین لم احدث به، سمعته منه اکثر من سبع مرّات قال: «کان فی بنی اسرائیل رجل یقال له ذو الکفل لا ینزع عن ذنب عمله فاتبع امرأة فاعطاها ستین دینارا علی ان تعطیه نفسها، فلمّا قعد منها مقعد الرجل من المرأة ارعدت و بکت فقال ما یبکیک؟ قالت من هذا العمل ما عملته قطّ، قال اکرهتک؟ قالت لا و لکن حملتنی علیه الحاجة، فقال اذهبی فهو لک. ثم قال: و اللَّه لا اعصی اللَّه ابدا فمات من لیلته فقیل مات ذو الکفل، فوجدوا علی باب داره مکتوبا انّ اللَّه غفر لذی الکفل».

ارعدوا برق بالعین فما وعیدک لی بضایر فالان صرت الی الائمه و الامور الی المصایر و قد کنت احفظ شیئا قاله قابل فی بعض الاحیان مخاطبا الاعیان یکادیناسب هذاالمقام و الکلام یجرالکلام.

کین تو در کار دین گر نزند دارعدل در نفس از شب روی، توبه کند ماهتاب

زی قوم شد چو رعد خروشان وز بیم او یلان شده ارعد

هر که ز فرمان او فراز نهد پای شوم برافتد، چو برق بر تن ارعد