آمد داشتن

آندژی کارکوفسکی دانش‌آموختهٔ مدرسه ملی فیلم ووچاست. مادربزرگ مادری او در اردوگاه آشویتس کشته شده بود و پدرش یک زندانی جنگی، سیاستمدار عالی‌رتبه و وزیر گردشگری لهستان بود. او با بزرگانی چون پابلو پیکاسو، دیه‌گو ریورا و ایو مونتان به منزل آنها رفت‌وآمد داشتند.

از سال ۱۳۴۸ به پیشنهاد سیدابوالحسن دستغیب، پدرخانم و دایی او که خود امام جماعت این مسجد بود، امامت جماعت مسجد آتشی‌ها که بعداً مسجدقُبا نامیده شد را پذیرفت و این مسجد را به پایگاه مخالفان نظام پهلوی مبدل ساخت، که در طول انقلاب سال ۱۳۵۷ بسیاری از حرکت‌های ضد حکومت پهلوی از این مسجد برنامه‌ریزی و انجام می‌شد، به طوری که ساواک دائماً مسجد را زیر نظر داشته و با افرادی که در این مسجد رفت‌وآمد داشتند برخورد می‌نمود.

با فضای اختناقی که در دوران حکومت هارون الرشید برقرار بود، کمتر کسی جرأت می‌کرد تا با دختران موسی کاظم ازدواج کند و عواقب خطرناک این انتخاب را بپذیرید. شدت اختناق در این دوران به حدی بود که شیعیان برای ملاقات با امام خود و کسب جواب برای سوالات شرعی و اعتقادی دچار مشکل بودند و از روی اجبار با لباس‌های مبدل به خانه موسی کاظم رفت و آمد داشتند.

پس از شهریور ۱۳۲۰ ورثه صولت‌‌الدوله قشقایی این املاک را تصرف کردند و قانونی هم در مجلس تصویب شد که املاکی که در زمان رضا شاه بزور گرفته شده، باید پس داده شود. تحقیقات وزارت دارایی نشان داد شیروانی املاک صولت‌الدوله را در معامله‌ای «کاملاً به زیان دولت و شاید در حدود ده برابر کم‌تر از بهای حقیقی» خریده بوده است. این املاک آن گونه که خود شیروانی در سال ۱۳۲۴ در نامه‌ای به وزارت دارایی نوشته بود، سالیانه ۷۵ هزار تومان درآمد داشتند.

دسته‌دوم سرگذشت‌نامه‌هایی هستند که در آن‌ها از اسدی توسی یاد شده که در این میان، تذکره‌الشعرای دولتشاه سمرقندی از همهٔ آن‌ها کهن‌تر است که در سال ۸۹۲ هجری قمری نوشته شده‌است و به گفتهٔ دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، سرچشمهٔ بیشتر آشفتگی‌های موجود در زندگی‌نامهٔ اسدی توسی به‌شمار می‌رود. در منابع کهن‌تر از تذکره دولتشاه، همچون چهار مقالهٔ نظامی عروضی، و لباب‌الالباب عوفی، نامی از اسدی توسی نیامده است، شاید به این دلیل که نظامی عروضی به شاعرانی که به دربارهای کوچک رفت‌وآمد داشتند، توجهی نداشته‌است، و عوفی نیز بیشتر به شاعران قصیده‌سرا پرداخته‌است.