درقی

ونداد هرمزد و مازیار دو تن از اسپهبدان این دودمان بودند که علیه خلافت عباسیان قیام کردند. شورش طبرستان به رهبری وندادهرمزد درقیام اول باعث افزایش بیشتر استقلال طبرستان شد و قیام طبرستان به رهبری مازیار، هر دو به شکست انجامید و قدرت و قلمرو کاروندیان از دست رفت. تبار مازیار که آخرین اسپهبد کارنوندی بود، از این قرار است: مازیار پسر قارن، قارن پسر وندادهرمزد، وندادهرمزد از نواده‌های کارن بزرگ بود.[نیازمند منبع]

درقیامت نرسدشعربفریادکسی ورسراسرسخنش حکمت یونان گردد

درقیاما حشر را حاجت به نفخ صور نیست بگذرد بر کوی خلقی مژده کوی وصال

از لباس تن مجرد کن روان پاک را یوسف سیمین تنی، درقید پیراهن مباش

(در این متن، منظور از پنگان، فنجان، و غضروف لااسم له، غضروف انگشتری است و بند گشاد یعنی مفصل و مغاک به معنی گودی است. مکبه نیز به معنی سرپوش و درقی به معنای سپری است)

در همان سال، هاردی، یکی از بازیگران کمدی گروه «آل استار» استودیوی هال روچ، در یک اتفاق ناگوار در آشپزخانه مجروح و روانهٔ بیمارستان شد. از آنجایی که او قادر به بازی در یک فیلم کمدی از قبل برنامه‌ریزی‌شده نبود، از لورل خواستند تا جای خالی هاردی را پر کند و به عرصهٔ بازیگری بازگردد. از اوایل سال ۱۹۲۷، لورل و هاردی در چندین فیلم کوتاه از جمله سوپ اردک، ازدواج چپ‌اندرقیچی و با عشق و نارضایتی با هم همبازی شدند. دوستی این دو با هم آغاز شد و ماهیت کمدی دوجانبهٔ آنها آشکار شد. لئو مک‌کری، مدیر ناظر استودیو روچ، متوجه واکنش تماشاگران به آن‌ها شد و از آن پس آندو را در یک تیم کمدی دونفره به بازی گرفت که منجر به مجموعه فیلم‌های لورل و هاردی در اواخر همان سال شد.

درقیامت خوش برا دامن کشان چون زلف خویش تا به بینی زیر پا هر جانب افتاده سری

چلبی درقیمو درلک چلبا گل نه گز رسن چلبی قللرن استر چلبی نه سز سن

و در تشریح میرزا علی آمده: دو غضروف طرجهالی صغیر منشوری مثلث و عموداً بطرف خلف و فوقی حنجره ممتد و در آن‌ها دیده می‌شود. سطح خلفی عریض مقعر و محل اتصال عضلهٔ طرجهالی است. سطح قدامی محدب مقابل عضلهٔ درقی طرجهالی و رشتهٔ صوت فوقانی است. سطح داخلی که از غشاء مخاطی حنجره مستور است. قاعدهٔ این غضروف به غضروف حلقوی پیوسته، زائدهٔ قُدّامی آن محل اتصال رشتهٔ صوت تحتانی و از وحشی زائدهٔ خلفیی دارد که محل اتصال عضلهٔ حلقوی طرجهالی طرفی و خلفی است. رأس که در آن دانهٔ صغیر غضروفی است که گاهی آزاد و گاهی به غضروف طرجهالی ملتئم و موسوم به غضروف قرنی یا دانهٔ سانترینی است.

دست گیر این پنج روزم در حیات تا نگیرم درقیامت دامنت

برآ از خود، فضای بیخودی را هم تماشا کن چرا چون برق، درقید حیات مختصر باشی؟

ندارد زهره گفتار صائب درقیامت هم نظر بازی که می سازد شکوه حسن اولالش