ترکیب بند

هانری کارتبه برسون در سال ۱۹۰۸ در شانتلو، فرانسه در یک خانواده ثروتمند، با فرهنگ متوسط چشم به دنیا گشود. در نوجوانی یک دوربین معمولی داشت که برای عکسهای تعطیلات از آن استفاده می‌کرد و بعد یک دوربین ویزور۳*۴ را تجربه کرد. اما او به نقاشی نیز علاقه داشت و به مدت دو سال در استودیوپاریس تحصیل کرد. این تجربیات در نقاشی دید او را به‌خوبی برای ترکیب بندی آماده کرد که به یکی از بزرگترین ابزارهای او در عکاسی تبدیل شد.

در سال‌های دههٔ ۱۸۸۰ و اوایل دهه ۱۸۹۰ با این الگوها آنقدر تلاش کرد تا سبک و فرم خودش را به‌دست‌آورد. عقاید او به طبیعت‌گرایی تغییر کرد همان‌طور که در پرترهٔ هانس جقر و در نقاشی روال لافایته می‌بینیم. نقاشی اینگر در ساحل باعث ایجاد تشویش دیگری در اذهان عمومی شد، به‌خاطر فرم‌های ساده‌اش خط‌های سنگین کنتراست واضح و احساسات طبیعی اش او شروع به محاسبه دقیق ترکیب بندی کرد تا روش او به فرا امپرسیونیسم رسید، رگه‌هایی از سمبولیسم نیز در کارهایش دیده می‌شد در سال ۱۸۸۹ مونک اولین هدیهٔ کاریِ خود را دریافت کرد که به او پیشنهاد دو سال تحصیل در پاریس زیر نظر نقاش فرانسوی لئون بنات را دادند.

ابن نصوح شیعه مذهب بود و علاقه وافری به اهل بیت و مخصوصاً حضرت علی داشت. وی ترکیب بندی نیز در مدح حضرت علی سروده و در آن اعتقاد خود را به جانشین پیامبر بودن آن حضرت بیان کرده است. علاوه بر اشارات پراکنده‌ای که در اشعارش در این‌باره دیده می‌شود، ترکیب بند او در منقبت علی (ع) در دست می‌باشد که در آن به روشنی در آن اعتقاد خود را به وصایت و جانشینی آن حضرت بیان کرده است

دیوان یاور همدانی که از سوی انتشارات انجمن قلم ایران درسلسله کتاب‌های پیشکسوتان ادبیات معاصر به چاپ رسیده‌است، شامل سروده‌های یاور همدانی در قالب‌های گوناگون غزل، قصیده، چهارپاره، مثنوی، ترکیب بند رباعی، دوبیتی و بومی سروده‌ها به گویش همدانی است.

از بند کرده ترکیب ترکیب بند گفتم بحر عروض آنرا بس ارجمند گفتم

بارون گین د مایر جمال دوستی بود که برای قلمروهایی از عکاسی که او را به خود جذب کرد، بیان غنایی تازه‌ای را به ارمغان آورد. نوآوری‌های او سبب دگرگونی عکاسی مد شد و آن را از وسیله سندسازی محض، مبدل به ابزار بیان خلاق کرد. او به پیش پا افتاده‌ترین ترکیب بندی‌های طبیعت بیجان، تلألو می‌بخشید. د مایر مظهر انسانی جاه‌طلب بود که به هر قیمت می‌خواست به اهداف خویش نائل آید و مجدانه در پی ایجاد این پندار بود که در زندگی شحصی و نیز در عکس‌هایش که ظاهری اثیری داشتند، زیبایی وجود دارد که بدون زحمت حاصل آمده‌است.

ارسطو معیارهای فرمی اش برای زیبایی را عمدتاً در رساله متافیزیک خود ارائه داده اما در سیاست آن‌ها را تقویت می‌کند. او در اولین مفهوم افلاطونی «فرم جهان شمول» زیبایی را از هم باز می‌کند. او این مفهوم را با فهرست عواملی جایگزین می‌سازد که به تولید و شناخت زیبایی در یک ابژه منتهی می‌شوند. مهم‌ترین این عوامل را می‌توان به این ترتیب دانست: نظم، اندازه، تقارن، تناسبات، ترکیب بندی و داشتن مرزهای مشخص.

اسمش میرزا غیاث الدین محمد، خلف میرزا صدرا ولد میر محمد باقر داماد، متخلص به اشراق است. به مصاهرت آقاجمال خوانساری مخصوص بوده و علوم معقول و منقول کسب فرموده. به صفات حسنه مسلم اهل زمان خود بوده. در غلبهٔ افاغنه در اصفهان در گذشت. ترکیب بندی در منقبت گفته. اشعار دیگر نیز دارد. این چند بیت منسوب به ایشان است:

ولاسکس برای خلق این اثر از حکاکی آنتونیو تمپستا الهام گرفت، آن را تا حد زیادی اصلاح نمود و کنش روایی را روی ورود آپولو با استفاده از سبک کلاسیک باروک متمرکز کرد. این اثر روی علاقه معاصر به چهره‌های برهنه، تحت تأثیر مجسمه‌های یونانی-رومی و جنبش کلاسیک گیدو رنی، تأکید دارد. روش ترکیب بندی حاشیه زینتی نیز می‌تواند از گیدو رنی گرفته شده باشد. از سوی دیگر، سایه‌های شفاف پیکر آپولو یادآور گوئرچینو است.