اثیم

معنی کلمه اثیم در لغت نامه دهخدا

اثیم. [ اَ ] ( ع ص ) گناهکار. ( منتهی الارب ). تبه کار. بزهکار. بزه مند. بزه گر. مذنب. مجرم. عاصی. ( منتهی الارب ). || دروغگوی. دروغزن. ( مهذب الاسماء ). || طعام الاثیم. رجوع به طعام... شود.
اثیم. [ اَ ] ( ع مص ) بسیار گناه کردن ( مبالغه است در مصدر ). ( منتهی الارب ).
اثیم. [ اَ ] ( اِخ ) لقب ابوجهل. ( منتهی الارب ).
اثیم. [ اَ ] ( اِخ ) لقب یزدجردبن بهرام نزد عرب. بزهکار.

معنی کلمه اثیم در فرهنگ معین

( اَ ) [ ع . ] (ص . ) گناهکار، بزه کار.

معنی کلمه اثیم در فرهنگ عمید

گناهکار، بزه کار.

معنی کلمه اثیم در فرهنگ فارسی

گناهکار، بزه کار، بزه گر
( صفت ) ۱- گناهکار تبه کار بزهمند بزه کار بزه گر مذنب مجرم عاصی . ۲ - دروغگوی دروغزن . ۳ - لقب ابوجهل ۴ - لقب یزد گرد پسر بهرام پادشاه ساسانی ( در نزد عرب ) بزه گر بزهکار.

معنی کلمه اثیم در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی أَثِیمٍ: گناه پیشه
ریشه کلمه:
اثم (۴۸ بار)

معنی کلمه اثیم در ویکی واژه

گناهکار، بزه کار.

جملاتی از کاربرد کلمه اثیم

یا للعجب که نقطۀ توحید آشنا با چوب خیزران اثیم کفور بود!
ما یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ ای عاص متجاوز للحدّ فی العصیان «اثیم» مرتکب للخطایا مستحقّ للعقوبة: إِذا تُتْلی‌ عَلَیْهِ آیاتُنا ای اذا سمع القرآن یقرأ قالَ أَساطِیرُ الْأَوَّلِینَ.
بود حقوق اولوالامر درجهان واجب نگشته عاق پدر با اطاعت تو اثیم
اذا رأیت اثیما کُن ساتِراً و حلیماً یا من تُقَبِّح امری لِمَ لا تَمُر کریما
هزار کاسه طعام اثیر دادندش هزار کاسه حمیم از پس اثیر و اثیم
تو بخشی گنهکارگان اثیم تویی قادر و کردگار رحیم
خجسته باد و پذیرفته عید و روزۀ تو گشاده دست تو بر عون خیر و قهر اثیم
برغم آن مفسّر کو اثیم است چراغش را ز باد تند بیم است
گر این طریق مسلمانی است و این ره دین سلام باد بر آن دواثیم و سه خوان
همه اثیم و زنمیند، خیر را منّاع نمیم را همه مشّاء بری‏ء را همّاز