آبسه

این بیماری بیشتر در افراد با نقص واکنش ایمنی دیده می‌شود که در آن یک روند چرکی درون پارانشیم شش‌ها تبدیل به یک آبسه بسته پر شده از چرک٬ می‌گردد. گاهی این آبسه باز شده و چرک بدرون برونش راه می‌یابد و دراین حالت بیمار دارای سرفه خلط‌دار بوده و احتمال عفونی شدن ریه سمت مخالف آن نیز وجود دارد. در پاره‌ای موارد اگر دلیل ابتلا به آبسه ریوی خود پارانشیم نبوده و حاصل از بیماری‌های دیگر مانند آمبولی ، جسم خارجی، تومور های سرطانی و آبسه‌های برون ششی باشد آبسه ثانویه نام دارد.

کولیت اولسراتیو: جراحی به طور کلی اولین خط درمان برای کولیت اولسراتیو نیست. با این حال، اگر عوارضی مانند آبسه، تنگی یا فیستول ایجاد شود، ممکن است جراحی لازم باشد. در موارد شدید، روشی به نام پروکتوکولکتومی انجام می شود که شامل برداشتن کل کولون و رکتوم است. این عمل را می‌توان با ساخت کیسه ایلئومقعدی دنبال کرد، که ساختار جدیدی شبیه راست روده از روده کوچک ایجاد می‌کند تا امکان حرکات روده را فراهم کند، اگرچه این کار خطر پوچیت ، التهاب کیسه را کاملاً از بین نمی‌برد.

پنوموکوک یکی از مهم‌ترین باکتری‌های بیماری‌زا در انسان است. این باکتری عامل اصلی بیماری پنومونی (سینه پهلو) است. این باکتری می‌تواند عفونت‌های دیگری مانند سینوزیت، اوتیت (عفونت گوش میانی)، باکتریمی، سپسیس، مننژیت، استئومیلیت، آرتریت سپتیک، اندوکاردیت، پریتونیت، پریکاردیت، سلولیت و آبسه‌های مغزی را نیز ایجاد کند. به ذات‌الریه ایجاد شده به وسیله پنوموکوک ذات الریه لوبار هم گفته می‌شود. در عفونت گوش میانی ایجاد شده به وسیله پنوموکوک میزان اینترلوکین ۱۰، به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد و از آن می‌توان به عنوان بیومارکر تشخیصی استفاده کرد.

در موارد آپاندیس رتروسکال روند علایم بالینی آرام‌تر است و حدود ۵–۴ روز طول می‌کشد. در ضمن ممکن است علایم مشابه آرتریت سپتیک لگن باشد یا علایم آبسه پسواس داخل لگن را تقلید کند.

این باکتری، بیشتر در ایجاد آبسه در قسمت‌های فوقانی بدن و ریه نقش دارد مانند آبسه‌های کبدی و مغزی. همچنین استرپتوکوک کانستلاتوس در تشدید بیماری ریوی مبتلایان به فیبروز سیستیک نیز نقش دارد.

آبسه‌ها و دیگر ضایعات چرکی بسته با تخلیه (که ضروری است) و آنتی بیوتیک درمان می‌شود. بسیاری از آنتی بیوتیک‌ها در آزمایشگاه روی استافیلوکوک‌ها تا حدودی موثر‌اند، ولی ریشه کن کردن استافیلوکوک‌های بیماری زا در مبتلایان مشکل است چرا که ارگانیسم سریعا مقاومت پیدا می‌کند و داروها نمی‌توانند در مرکز نکروز شده‌ی یک بافت ضایعه‌ی چرکی اثر کنند. از بین بردن حالت ناقل استافیلوکوک طلایی هم مشکل است.

عامل مهم این است که آیا دندان درگیر استخراج یا حفظ می‌شود. اگر چه پالپ معمولاً هنوز حیاتی است، تاریخچه آبسه‌های پریودنتال مکرر و به‌طور قابل توجهی از حمایت پریودنتال به خطر می افتد، نشان می‌دهد که پیش آگهی دندان ضعیف است و باید برداشته شود.

آسیب به نفوذ به لثه - به عنوان مثال، با یک برس مسواک زدن، پوست ماهی، دندان یا ابزار پریودنتال - ممکن است باکتری‌ها را به بافت‌ها جذب کند. ترومای به بافتها، مانند تأثیر جدی روی دندان یا فشار بیش از حد روی دندان‌ها در طول درمان ارتودنسی، می‌تواند علت احتمالی باشد. بیش از حد اکوسیلال ممکن است در توسعه آبسه پرتودال نقش داشته باشد، اما این نادر است و معمولاً در ترکیب با سایر عوامل رخ می‌دهد. برکسیسم یک علت شایع از نیروهای اکلوزالی است.

علائم آبسه بستگی به جایی که در بدن شما ایجاد می شود دارد

به وجود آمدن این آبسه به دنبال این فرایند است که عفونت استخوان حاد ممکن است به دنبال دفاع بدن توسط یک لایه از بافت فیبروز و گرانولاسیون احاطه گردد و کاملاً محصور و محدود گردد و به این ترتیب تبدیل به یک عفونت تحت حاد گردد که موضعی و بدون علامت چندانی است و ممکن است سال‌ها به طول بینجامد تا علامت‌دار گردد.