باز

چو باز آمد ز صفرا هر دو را هوش صنم بر خاست با صد عذر چون نوش

گفتم مکن که باز نمایم بطعنه گفت یرغو نگر بحضرت قاآن که می برد

تا بدانی که به دل نقطهٔ پابرجا بود که چو پرگار بگردید و به سر بازآمد

چو پیمان را شکستم باز ساقی مرا پیمانه ده،پیمان چه باشد؟

بازی است پیش حکمت یونانم زیرا که ترجمان طواسینم

بغرید باز آن سوار دلیر برآشفت مانند چون نره شیر

این بازی مانند کشتی است و زور نگه داشتن خود و دیگران و کشیدن را می‌طلبد و بازی نفس‌گیری است.

ملک یزدان را به یزدان باز ده تا ز کار خویش بگشائی گره

نیک نگه کن به تن خویش در باز شود از سیرت خروار خویش

ز دهر کند شده دشمنانت را دندان ز بخت تیزشده دوستانت را باز آر

سودا ز سر بینداز، نرد خیال کم باز تشویق بیدماغان عشق و هوس ندارد