آب و جاه

جان أب و جد به روزگار تو شادند کز هنر توست آب و جاه اب و جد

چوشد مسلم آسوده ازرنج راه درایوان مختار با آب و جاه

درد عشق از مرد عاشق پرس از عاقل مپرس کگهی نبود ز آب و جاه یوسف چاه را

آن غریبی را وزارت داد شاه یافت عمری در وزارت آب و جاه

تا برین خاکی کزو با دست کار جاه و مال شاید ار آتش به آب و جاه و مال اندر زنی

گوهر افراسیاب از جاه تو راند بر تقدیم آدم آب و جاه

درگذر از آب و جاه پایهٔ عزلت گزین کز سر عزلت توان ملک قدم داشتن

با آب و جاه کعبه وجود تو حیض توست هم ز آب چاه کعبه فرو شوی یک سرش

چون حجاب آید وجود این جایگاه راست ناید ملک و مال و آب و جاه

بافته ز آب و جاه و رونق و قدر در پناه کمال این هر چار